Fréttablaðið - 20.02.2010, Síða 24

24 20. febrúar 2010 LAUGARDAGUR
V
ið erum á Gló rest-
aurant. Hera er að
æfa í einhverju sem
heitir Gló-motion.
Sindri vill meina að
það sé „hratt jóga“.
Hera: „Ég var í þessu einu sinni,
en svo datt þetta út af stunda-
skránni. Þá tók ég alltaf stóran
sveig hérna fram hjá. Nú er ég
komin á fullt aftur og finnst þetta
æðislegt. Mæti daglega.“
Það er alltaf rosa pressa á þeim
sem fara í Eurovision. Þú ert bara
eins og landsliðið.
Hera: „Já, þú ert kominn með
markmið og þarft að stjórna
tíma sínum og stilla fókusinn
svo þú missir þig ekki út í eitt-
hvað rugl.“
Þú ert alveg með fókusinn á 25.
maí?
Hera: „Já, en aðallega á úrslitin
29. maí. Það er hallærislegt að
ætla bara upp í miðjar hlíðar. Ég
stefni á toppinn. Ætla að sóla mig
þar í smá stund og taka alla þjóð-
ina með mér.“
Markimiðið er svo skýrt hjá
Heru, en hvert er þitt markmið,
Sindri?
Sindri: „Það eru bara alls konar
markmið. Fyrst var það bara að
gefa út plötu, svo að koma sér upp
stúdíói, fara til útlanda og spila.
Ég er enn þá með einhver mark-
mið, langar að vinna með fullt af
fólki og taka upp plötur og eitt-
hvað svona dót. En ég er ekki í
neinni keppni.“
Hera er í keppni og þar að auki
með alla þjóðina á bakinu.
Hera: „Algjörlega. Og ég er til-
búin í þetta. Ég hefði ekki verið
tilbúin þegar ég var 28 ára. Mér
finnst þetta skemmtilegt og ætla
að nýta mér þetta út í ystu æsar,
bæði fyrir land og þjóð og líka
bara fyrir mig sem tónlistarkonu,
af því að Eurovision er ekkert
annað en eitt stórt áheyrnarpróf
fyrir framan alla Evrópu.“
Caterpillar D7 með ribber
Það er vor í lofti en Sindri og
Hera segjast hvorugt hafa fund-
ið fyrir skammdegiseinkennum
í vetur.
Hera: „Ég er kertakona og gleðst
þegar sólin sest því þá get ég
kveikt á kertum. Þetta Euro-
vision-brölt tekur líka svo mikinn
tíma og mikla orku að ég hef ekki
haft tíma til að pæla í skamm deg-
inu.“
Þungbúin umræðan í þjóðfélag-
inu hefur þá ekkert snert ykkur?
Sindri: „Ég er bara hættur að
fylgjast með. Nei, nei, maður
horfir á fréttirnar og Kastljós
og brjálast inni í sér. Fer að
hugsa: Hvenær brjálast einhver
í alvörunni og fer út á götu með
byssu? Æ, ég veit það ekki. Ég
átti ekkert fyrir hrun og á ekkert
eftir hrun svo þetta hefur engin
áhrif á mig. En það er leiðinlegt
að sjá fólk í kringum sig atvinnu-
laust og í vandræðum.“
Hera: „Ég er enginn fréttafík-
ill og þarf að beita mig hörðu til
að horfa á fréttir og lesa blöð.
Ég treysti bara þessu fólki sem
er að reyna að klóra okkur út úr
þessu. Mér finnst reyndar miklu
skemmtilegra á Íslandi núna
en áður. Ég bjó úti í Danmörku
í fimm ár og kom heim síðasta
sumar og ég sé stórkostlegan
mun á þjóðfélaginu. Umferðin er
rólegri. Það er miklu afslappaðra
að fara út í búð. Maður sér bara
karla að dúlla sér með innkaupa-
vagna. Það er ekki þetta „kreisín-
ess“ sem lá hérna yfir og maður
fann þegar maður kom. Ég gír-
aðist öll upp og langaði allt í einu
í jeppa og Caterpillar D7 með
ribber. Maður var með fárán-
legar væntingar en núna langar
mann bara í Lödu sport. Ég held
að þetta hrun hafi bara verið hið
besta mál. Það rís eitthvað upp úr
öskustónni, sterkari æska.“
Sindri: „Það hefur allavega dreg-
ið úr því að ungt fólk fari í við-
skiptafræði.“
Sköpunargredda
Hera bjó í fimm ár í Danmörku að
læra „complete vocal tecnique“.
Hera: „Ég skildi fyrir fjórum
árum. Börnin tvö voru búin að
vera hér með annan fótinn og ég
alltaf skokkandi á milli svo ég
ákvað bara að koma heim þeirra
vegna. Svo ég kom bara heim og
náði mér í karl og svona. Fór bara
á Einkamál.is og lagði fram mjög
skýrar óskir og málið var dautt. Ég
nennti ekki þessu pöbbarölti. Þar
báðu drafandi karlar mig oft um
að syngja fyrir sig. Manni er ekki
söngur efst í huga þegar maður er
í veiðihug á pöbbunum.“
En þú Sindri, ert þú alltaf á
Einkamál?
Sindri: „Nei, nei, ég er búinn að
vera með sömu konunni í fimm
ár og við eigum eins árs stelpu
saman.“
Hera: „Þú ert þá góður í bili.“
Hefur þú búið í útlöndum eins
og Hera?
Sindri: „Já, ég bjó í Svíþjóð í sjö
ár þegar ég var lítill. Svo eitt ár
í Englandi þar sem ég var í lista-
skóla.“
Ef ekki væri fyrir fjölskyldu og
vini hvar væri þá varið í að búa á
Íslandi?
Sindri: „Það er allt svo einfalt
hérna. Öll svona pappírsvinna og
dót. Og líka auðveldara að koma
sér á framfæri og í fjölmiðla.“
Hera: „Ég finn líka alltaf fyrir ein-
hverri „sköpunargreddu“ þegar ég
kem hingað. Við stöndum á orku-
stöð.“
Þetta er væntanlega spurning
sem lögð er fyrir þig í viðtölum
í útlöndum: Af hverju eru svona
mörg góð bönd á Íslandi?
Sindri: „Já, í hverju einasta við-
tali. Ég er með staðalsvar.“
Hvað er það?
Sindri: „Ég veit það ekki.“
Hera: „Ha, ha, ha.“
Sindri: „Og ég segi líka: Ég held að
fólk veiti hvort öðru innblástur og
það er rosa mikil „do it yourself“-
menning hérna. Fólk bíður ekki
eftir því að einhver komi og segi
því hvað það á að gera heldur gerir
það bara hlutina sjálft.“
Hera: „Við erum alin þannig upp
að við trúum því að við getum allt.
Það er ekki þetta „janteloven“ í
gangi hér eins og hinum Norður-
landaþjóðunum.“
Rútulíf
Öll þjóðin veit hvað Hera er að
fara að gera næstu mánuðina, en
næstu mánuðirnir hjá Sindra eru
spennandi líka.
Sindri: „Seabear, hljómsveitin
sem ég er í, er að fara að gefa út
nýja plötu (We built a fire). Við
erum sjö sem gerðum plötuna en
ein af þeim er kærastan mín sem
er hætt að spila með á tónleikum.
Það er ekkert vit í því að ferðast
með eins árs gamalt barn.“
Þannig að hún missir af öllu
stuðinu?
Sindri: „Nei, nei, mér finnst miklu
meira stuð að taka upp plötur.“
Eru þessir túrar þá bara eitt-
hvað bögg?
Sindri: „Já. Engir peningar í
þessu og eintómt vesen. Smá plús
kannski að maður sér heiminn.
Við erum að fara á spila nokkr-
um bransahátíðum í ár. Þang-
að kemur fólk frá stórum tón-
listarhátíðum og velur bönd til
að spila á hátíðunum. Þetta er
eiginlega mitt Eurovision. Við
förum svo í næstu viku í tíu daga
túr um Þýskaland og Austur-
ríki sem er útgáfutúr fyrir plöt-
una því útgáfufyrirtækið (Morr
Records) er staðsett í Berlín. Svo
förum við til Bandaríkjanna. Spil-
um á bransahátíðinni SXSW og
svo aftur út í mánuð til Evrópu
og svo eru einhver festivöl bókuð
í sumar.“
Við stöndum á orkustöð
HERA BJÖRK ÞÓRHALLSDÓTTIR OG SINDRI MÁR SIGFÚSSON Þeim líður bara vel í rútum, segja kreppuna ágæta og Ísland fínt, af því það er svo mikil „sköpunargredda“ hérna. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON
Það eru uppgangstímar hjá tónlistarfólkinu Heru Björk Þórhallsdóttur og Sindra Má Sigfússyni. Hera er á leiðinni til Óslóar
til að freista þess að ná viðunandi árangri í Eurovision og Seabear, hljómsveitin hans Sindra, er að gefa út plötu númer tvö með
tilheyrandi spiliríi úti um allan heim. Þau settust niður með Dr. Gunna.
Hera: Ég nennti ekki þessu pöbba-
rölti. Þar báðu drafandi karlar
mig oft um að syngja fyrir sig.
Manni er ekki söngur efst í huga
þegar maður er í veiðihug á pöbbunum.
Sindri: Maður horfir á fréttirnar og Kastljós
og brjálast inni í sér. Fer að hugsa: Hvenær
brjálast einhver í alvörunni og fer út á götu
með byssu? Æ, ég veit það ekki.