Samtíðin - 01.11.1971, Blaðsíða 8

4
SAMTÍÐIN
Vísindaniennirnir telja, að þessi starfsþjálf-
nn hafi ekki úrslitaáhrif á lengd ævinnar, sem
þeir Iialda, að byggist að verulegu leyti á erfð-
um. Hitt telja þeir sannað mál, að með liollri
íþróttaþjálfun i æsku og nægri Iireyfingu og
útivist alla ævi geti menn varðveitt starfsþrek
sitt og .manndóm um 15 árum lengur en ella
myndL Er hér því um ómetanlegan ávinning að
ræða, ef til vill mesto fjárhagslegan og vits-
munalegan ávinning, sem hugsazt getur. Von-
andi koma valdliafar þjóðanna auga á það, áður
en mjög langt um líður.
RAD DIR-----------------------------
-----------R A D D I R--------------
-----------------------RADDIR
Henry Miller:
Enn á apastíginu!
VIÐ höfum kvikmyndir, sjónvarp, allt sem
hugsazt getur, og eitthvað er enn hægt að
finna upp. En á andlega sviðinu dettur okkur
ekkert í hug. Þar erum við enn á miðalda-
stigi. Á tæknisviðinu sköpum við furðuverk.
Hvað andlega menningu snertir, erum við
ekki enn komnir fram úr öpunum. Það er
skömm að því að eyðileggja sjón sína með
þvi að lesa blaðsíðu eftir blaðsíðu í þeirri
von að rekast einhvers staðar á eitthvað, sem
bitastætt er í. í fæstum bókum er unnt að
finna það. Fæstir þeirra eiga nokkuð skylt
við bókmenntir né list. Sérhver maður getur
lært að skrifa. Nóg er af rithöfundunum. Það
þarf ekki miklar gáfur til þess að skrifa bók.
Vangefið fólk getur meira að segja skrifað
bækur. Það gerir það líka. Ég hygg, að helm-
ingur allra bóka sé eftir vangefið fólk, mjög
vangefið!
(Úr blaðaviðtali við bandaríska rithöfund-
inn Henry Miller frá 1969).
1 " Hvað merkja þessi L..
ORD?
1. Að hvera, 2. ildi, 3. korpur, 4. launmaður,
5. njórunn, 6. að plamma, 7. púðurvasi, 8. að
níssa, 9. skerjörð, 10. speika.
Merkingarnar eru á bls. 9.
Vitið þér ekki?
KONA nokkur hringdi í matarbúð og
spurði um verð á ýmsum tegundum af
feitu kcti. Hún hitti á nýja búðarstúlku,
sem var ekki orðin fróð um verðlagið í
verzluninni, og varð konan því að bíða
góða stund í símanum. Þegar stúlkan
hafði loks al'lað sér upplýsinganna, stundi
konan óþolinmóð:
„Ég verð bara orðin gömul, þegar ég
l’æ þessar upplýsingar hjá yður!“
Búðarstúlkan: „Þér verðið nú varla
gömul af því. En vitið þér ekki, mann-
eslcja, livað feitt ket er fitandi? Og ég
ætla bara að segja yður, að kvenfólk verð-
ur nú fljótt gamalt, ef það hugsar ekkert
um línurnar!“
Þar kosta þeir ekkert
MAÐUR nokkur sagði við konu sína:-
„Við eigum 25 ára lijúskaparafmæli í
haust, og nú geturðu valið um, livort þú
vilt heldur fá nýjan pels eða við skreppum
til London.“
„Je minn góður!“ sagði frúin. „Þá er
nú vandalaust að velja. Ég kýs London.1
„Ágætt, væna mín, þá segjum við það.
„Og svo er mér nú sagt, að þar kosti
pelsarnir bara hreint ekki neitt!“ sagði
frúin.