Fréttablaðið - 13.10.2010, Blaðsíða 30

13. október 2010 MIÐVIKUDAGUR
menning@frettabladid.is
Tónlist ★★★
Rigoletto eftir Verdi
Íslenska óperan
Leikstjórn: Stefán Baldursson
Hljómsveitarstjórn: Daníel
Bjarnason
Rigoletto var frumsýnd í Íslensku
óperunni á laugardagskvöldið. Þar
í aðalhlutverki er kroppinbakurinn
Rigoletto, sem er eins konar hirð-
fífl. Sérgrein hans er að gera grín
að óvinum vinnuveitanda síns. Það
er hinn kvensami hertogi af Mantua.
Einn af þessum óvinum er greifinn
Monterone. Hertoginn hefur sví-
virt dóttur hans og Monterone er
ekki ánægður. Þegar hann kemur
til að skammast gerir Rigoletto gys
að honum. Þá verður greifinn brjál-
aður og leggur bölvun á hann.
Það er til marks um fremur flata
leikstjórn Stefáns Baldurssonar að
þessi lykilatburður var hálf-ómerki-
legur, a.m.k. á frumsýningunni.
Bergþór Pálsson var í hlutverki
Monterone. Þótt hann sé flottur
söngvari er hann ekki með sérlega
kraftmikla rödd. Leikstjórinn hefði
átt að útfæra bölvunina betur. Ekki
bara láta Bergþór syngja. Hann
hefði átt að gefa honum meira vægi.
Láta söngvarann leggja ríkulegri
áherslu á bölvunina með leik og lát-
bragði. Bergþór er frábær leikari,
en hér fékk hann ekki að njóta sín.
Upphafssenan var líka skringi-
leg. Hún var einhvers konar útrás-
arpartí – ef hægt er að nota það
orð. Auðugur gestgjafi og nóg af
fáklæddum konum. Erótískir til-
burðir kvennanna voru tilgerðarleg-
ir og klisjukenndir. Dansarnir bein-
línis hallærislegir. Kannski áttu þeir
að vera það, en þeir hefðu þá mátt
vera fyndnari. Og hertoginn, gest-
gjafinn sem var leikinn af Jóhanni
Friðgeiri Valdimarssyni, var svo
rogginn, svo fullur af gorgeir, að
það missti marks. Jóhann Friðgeir
er enginn sérstakur leikari, en hefði
ekki verið hægt að leikstýra honum
betur?
Jóhann Friðgeir er þó eftirtektar-
verður söngvari. Hlutverkið er
heldur hátt fyrir rödd hans en hann
veldur því nokkuð vel. Hæðin gerði
það helst að verkum að mýkri hlið-
ar söngsins komu ekki sérlega vel
fram. Jóhann þurfti of mikið að
einbeita sér að tæknilegum hliðum
söngsins. Það vantaði glæsileikann
og áreynsluleysið.
Meiri kraftur var í söng Ólafs
Kjartans Sigurðarsonar, sem var í
hlutverki Rigolettos. Og leikurinn
var framúrskarandi. Sambandið við
dóttur hans var ekta. Hefndarþorst-
inn, þegar hún var flekuð af hertog-
anum, kom beint frá hjartanu. Ólaf-
ur Kjartan hefur sterka nærveru,
burtséð frá allri leikstjórn. Söngur-
inn var samt dálítið einhæfur, full-
mikið í efsta gírnum. Meiri undir-
alda, fleiri litir og andstæður hefðu
gert túlkunina áhrifameiri.
Stjarna sýningarinnar var Þóra
Einarsdóttur í hlutverki dóttur
Rigolettos. Hjá henni fór allt saman,
trúverðugur leikur og margbrotinn,
forkunnarfagur söngur. Frammi-
staða hennar var einstök.
Aðrir söngvarar í minni hlut-
verkum stóðu sig ágætlega. Jóhann
Smári Sævarsson var notalega
subbulegur sem leigumorðingi.
Systir hans, sem Sesselja Kristj-
ánsdóttir lék, var glyðruleg á rétt-
an hátt. Ágúst Ólafsson í hlutverki
kokkálaðs eiginmanns var frábær.
Aðrir voru líka góðir. Og kórinn var
flottur.
Daníel Bjarnason stjórnaði tón-
listinni. Hljómsveitin var pottþétt,
með sitt á hreinu. Og ákjósanlegt
jafnvægi var á milli söngvaranna.
Styrkleikahlutföllin á milli söngv-
ara og hljómsveitar voru þó ekki
alltaf rétt. Maður hefði viljað fyllri
hljómsveitarhljóm og veikari söng
hér og þar. Sérstaklega í byrjun. En
dramað í hljómsveitarröddinni skil-
aði sér almennt prýðilega.
Lítið er hægt að segja um bún-
inga Filippíu Elísdóttur og leik-
mynd Þórunnar S. Þorgrímsdóttur.
Hvort tveggja var látlaust; fátt sem
gladdi augað. Maður dáðist ekki að
neinu. En það virkaði. Lýsing Páls
Ragnarssonar var líka smekkleg, og
rétta andrúmsloftið var a.m.k. alltaf
til staðar.
Í það heila er Rigoletto ágæt sýn-
ing, þrátt fyrir þá annmarka sem
hér hafa verið tíundaðir. Sumt var
jú hallærislegt og skaut skökku við.
Það vandist samt undarlega vel,
meira og meira eftir því sem á leið.
Og það var auðfundið að söngvar-
arnir skemmtu sér konunglega í
hlutverkum sínum. Þessi smitandi
sönggleði skipti máli. Hún á ekki lít-
inn þátt í því að sýningin fær hér
þrjár stjörnur.
Jónas Sen
Niðurstaða: Á margan hátt góð upp-
færsla á Rigoletto. Tónlistarflutningur-
inn var yfirleitt vandaður. Leikstjórnin
hefði mátt vera meira spennandi.
Sumir söngvararnir voru frábærir,
aðrir síðri.
Bölvunin í óperunni
LJ
Ó
SM
YN
D
/G
ÍS
LI
E
G
IL
L
H
R
A
FN
SS
O
N
Vinningar afhentir í ELKO Lindum. 199 kr/skeytið.
Með því að taka þátt ertu kominn í SMS klúbb.
SENDU SMS EST ELV
Á NÚMERIÐ 1900
OG ÞÚ GÆTIR UNNIÐ!
FULLT AF AUKAVINNINGUM
TÖLVULEIKIR • DVD MYNDIR
GOS OG MARGT FLEIRA!
10. HVER
VINNUR!
VILTU
VINNA
EINTAK!
KOMIN Á DVD!