Kylfingur - 01.05.2001, Side 26

Þorsteinn Sv. Stefánsson
Slór vrið lerik
Golfarar! Lesið reglu 6-7, hœfileg töf
Góðir kylfingar.
Sólin hækkar óðum á lofti og þótt vet-
urinn hafi verið snjóléttur og margir spil-
að golf á Korpúlfsstöðum í mest allan vet-
ur, eru þó aðrir sem nú fara að hugsa til
hreyfings. Veðrið um páskana hefur verið
ágætt og mikill fjöldi manna spilað um
hátíðamar. Mikil aðsókn er í golfið og oft
biðröð að komast út á vellina, a.m.k. hér á
Reykjavíkursvæðinu. I þessu sambandi
vil ég ræða svolítið um reglu 6 - 7, hæfi-
ieg töf. Slór við leik.
Þegar margir eru að spila og mikil
ásókn að komast á völlinn er gríðarlega
mikilvægt að farið sé eftir þessari reglu,
en hægur leikur er orðið eitt að mestu
vandamálum golfíþróttarinnar og virðast
sumir halda að þeir séu einir á golfvellin-
um og þurfi ekki að hugsa um aðra en
sjálfa sig. Aðurnefnd regla segir svo:
,fieikmaðurinn skal ávalt leika án óhœfi-
legrar tafar og samkvœmt sérhverjum
þeim viðmiðunarreglum um leikhraða
sem nefndin kann að hafa settfram. Eftir
að lokið er leik um holu og þar til leikið
er á nœsta teig má leikmaður ekki tefja
leik á nokkurn hátt.“ Síðan segir í athuga-
semd 2: „Nefndin má, til þess að fyrir-
byggja slór við leik, setja í keppnisskil-
málum (regla 33-1) fram viðmiðunar-
reglur um leikhraða, með hámarkstíma
leyfðum til að Ijúka fyrirskipaðri umferð,
holu eða höggi. Nefndin má, í höggleik
aðeins, breyta í slíkum skilmála víti fyrir
að brjóta þessa reglu þannig: Fyrsta brot
1 högg, annað brot tvö högg, seinna brot
frávísun.“
Hér er nefndinni gefið talsvert vald til
þess að setja eigin reglur innan skil-
greinds ramma til þess að leikur gangi
fljótar fyrir sig.
I golfmótum á völlum Golfklúbbs
Reykjavíkur höfum við undanfarin nokk-
ur mörg ár haft slíkar viðmiðunarreglur
um leikhraða. Gefinn er ákveðinn tími til
að leika hverja holu og einnig til að leika
hvert högg. Fyrst fá menn viðvörun og ef
það dugar ekki er heimild til að fylgjast
með hópnum og mæla högghraða hvers
leikmanns með skeiðklukku. Þetta er gert
til þess að hugsanlegt víti komi ekki nið-
ur á öðrum en þeim sem það eiga skilið,
því oft er svo að einn sökudólgur í hópn-
um er þess valdandi að leikhraði hópsins
verður hægari, en hann annars yrði. Skulu
hér nefnd nokkur dæmi:
1) Margir eru ótrúlega tregir að hleypa
framúr. Þó er skylt að hleypta framúr
þeim hópum sem leika hraðar. Sömu-
leiðis mega hópar ekki halda öðrum
hópum fyrir aftan sig meðan þeir eru
að leita. Strax og hópurinn byrjar að
leita bolta, skulu þeir hleypa næsta
hópi framúr svo framarlega að hann
sé tilbúninn til þess. Eitt mikilvægasta
atriðið til að auka leikhraða er að
hleypa framúr.
2) Talsverður tími fer í leikinn á flötun-
um. Kylfingar eru að taka út púttlínu
frá öllum mögulegum sjónarhomum.
Þeim mætti benda á að taka menn eins
og Colin Montgomerie eða Ian
Woosnam sér til fyrinnyndar. Það em
kylfingar á heimsmælikvarða sem
ekki eru að dunda við leikinn. Enn
annað sem menn gætu gert á flötunum
er að ljúka við stuttpútt, en merkja
ekki alltaf hvert einasta pútt. Það er
leyfilegt samkvæmt reglunum að
ljúka við stuttpútt á flötinni. Það er
æskilegt og víða hvatt til þess að það
sé gert.
3) Ekki leita lengur en 5 mínútur. Meist-
araflokkskylfingamir okkar gæta þess
vel að fara ekki yfir tímann, enda vita
þeir að það þýðir víti. Hinsvegar er
meðalkylfingurinn ekki eins nákvæm-
ur með þennan tíma. Þeim hættir til að
gleyma sér og leita of lengi. Nauðsyn-
legt er að einhver í hverjum hópi taki
tímann.
4) Leikið varabolta þegar þið teljið hættu
á að bolti ykkar geti verið útaf eða
týndur (þó ekki í vatnstorfœru). Það
flýtir leik að þurfa ekki að snúa aftur
til að setja nýjan bolta í leik.
Það er leiktöf að fara tilbaka, e.t.v. heila
holu, til þess að ná í kylfu sem maður hef-
ur gleymt og þar af leiðandi kostar það
víti.
Það er óleyfilegt að leyfa leikmönnum
að hætta leik til að fá sér næringu meðan
á leik stendur, nema slíkt taki örstutta
stund.
Dómur 6 - 8a/2.5 tekur á þessu atriði.
Þar er sagt að nefndin geti þó, í keppnis-
reglum viðkomandi móts, leyft leikmönn-
um að stöðva leik í mesta lagi 5 mínútur
til að fá sér næringu, ef hún álítur að það
sé góð ástæða til þess, t.d. af heilsufarsá-
stæðum, ef hætta er á ofþurrki vegna
vökvataps eða einhverju öðru sjúkdóms-
ástandi. Ailir sem leika í injög heitu lofts-
lagi vita að þeir þurfa að hafa með sér
drykkjarföng til þess að koma í veg fyrir
einkenni af völdum of mikils vökvataps.
Eins og ég hef sagt er nauðsynlegt að
leikurinn gangi hraðar en verið hefur til
þess að fleiri komist á völlinn. Þetta er
mál, sem varðar alla kylfinga og hefur
verið ofarlega á baugi í golfheiminum
undanfaiin ár.
Golfreglunefnd St. Andrews og Banda-
ríska golfsambandsins hafa sett inn í regl-
umar ákvæði um slór við leik og gefið
nefndunum vald til þess að fylgja eftir
leikhraða með tímatöflum.
Leikmenn ættu að venja sig á að leika
án tafar, leika varabolta í hvert sinn sem
þá gmnar að bolti þeirra kunni að hafa
farið út af, eða sé týndur án þess að vera í
vatnstorfæru. Reglan um varabolta er til
þess að flýta leik.
Hins vegar verða kylfingar ávallt að
gefa sér tíma til að laga eftir sig það sem
þeir skemma með leik sínum t.d. leggja
torfusnepla í farið, raka glompur og um-
fram allt að gera við niðurkomu eftir bolta
sinn á flötum. Þetta síðasta atriði er senni-
lega það sem menn trassa mest og vil ég
enda þessi orð mín með því að biðja menn
að láta það ekki koma fyrir að laga ekki
flatimar eftir sig.
Gleðilegt golfsumar.
Þorsteinn Sv. Stefánsson.
26 KYLFINGUR