Barnablaðið - 01.12.1955, Blaðsíða 12

Þar sem hljómlistarþekking mín
var enn af skornum skammti, kom
það stundum fyrir, að ég mætti
mjög erfiðum vandamálum. Ég
man sérstaklega einu sinni, að mér
var ómögulegt að ná þeim sam-
hljóm, sem ég vildi, þrátt fyrir
margítrekaðar tilraunir. Eftir að
hafa lengi reynt árangurslaust,
lagði ég verkefnið loksins frá mér
og gekk til hvílu. Ég var leiður og
niðurbeygður og óskaði að ég hefði
haft tækifæri til að læra á sviði
hljómlistarinnar, en það var ávallt
löngun mín. Ég hugsaði um að
eldri systkinum mínum liafði gefizt
tækfæri til að læra hljómlist og
var ekki laus við biturleika yfir,
vegna hvers efnahagur okkar hafði
orðið þrengri einmitt núna, svo að
ég gat ekki fengið að læra. Báðir
eldri bræður mínir höfðu fengið
að læra að spila á fiðlu hjá ágæt-
um kennurum. Systur mínar fengu
að læra á píanó, sem við áttum
nú ekki lengur, og þó skildist mér
þá, að ég væri sá í fjölskyldunni, sem
hefði mestan áhuga fvrir hljómlist.
Ég hafði að vísu fengið að læra að
spilá á fiðlu, eftir nótum, hjá bróð-
ur mínum og það var mér ómetan-
leg hjálp, en þekkingin náði svo
skammt. Loks sofnaði ég út frá
hugsunum mínum eftir að liafa enn-
þá einu sinni hugsað með gremju
um lagið mitt, sem ekki fékkst til
að hljóma.
Um nóttina dreymdi mig draum.
Hann var ekki langur og fráskil-
inn öðrum draumum, sem oft geta
76 BARNABLAÐIÐ
verið óskýrir og óraunverulegir.
Þessi var skýr og nákvæmur.
Éo- sá nótnaborð fyrir framan
mig. Ég var að skoða það, þegar
allt í einu birtist hvít, fögur liönd,
sem tók einn samhljóm. Ég heyrði
hljóminn nákvæmlega. Það var ein-
mitt samhljómurinn, sem ég hafði
árangurslaust glímt við kvöldið
áður. Það var H-septime tónn í
E-dur. Síðan lieyrði ég rödd í
draumnum, sem sagði:
„Þessi tónn er frá Guði.“
Svo livarf allt. Ég vaknaði ekki
fyrr en um fótaferðartíma. Ég snar-
aðist í fötin og flýtti mér að orgel-
inu. Samhljómurinn, sem ég hafði
heyrt og séð i draumnum var svo
1 jóslifandi fvrir mér, að ég tók hann
strax á orgelið. Og alveg rétt, þar
liafði ég einmitt tóninn, sem mig
vantaði.
Þetta getur komið einkennilega
fyrir sjónir margra, sem hafa hljóm-
listarþekkingu. En ef við tökum
það með í reikninginn, að ég var
ungur og hafði ekki haft tækifæri
til að læra mikið, sjáum við at-
burðinn í öðru ljósi. Ég er sann-
færður um, að þetta var Guð, sem
vildi uppörfa mig, er hann sá löng-
un mína eftir að þjóna honum með
söngnum. Þessi atburður hefur
ávallt staðið mér fyrir sjónum eins
og dæmi þess, að Guð í mætti sín-
um og hátign hefur áhuga á að
hjálpa ungum dreng eða stúlku,
sem reyna að velta fyrir sér torráðn-
um vandamálum.