Barnablaðið - 01.06.1958, Blaðsíða 9

LARS RUSTBÖLE:
ScuiniakcLSs i
lhh.
Hefur þú séð sjö ára smið? Það
er varla að vonast eftir mjög fín-
um smíðisgripum frá honum, jafn-
vel þótt vilji og efni sé fyrir hendi.
Svo var það með Hákon litla.
Hann var góður og duglegur dreng-
ur, sem langaði til að gefa mömmu
sinni fallega afmælisgjöf. Hann
vissi hvað það átti að vera. Hún
þurfti að eignast nýjan saumakassa
og hann gat ekki hugsað sér neitt
nytsamara handa henni.
Pabbi Hákons litla var hús-
gagnasmiður. Á verkstæðinu hans
var mikið af góðum áhöldum og
þarna mátti drengurinn vera eins
mikið og hann vildi. Pabba fannst
drengurinn hafa gott handbragð,
svo að það skaðaði ekki að leyfa
honum að byrja snemma. Það eina
sem hann tók fram við drenginn,
var að fara varlega svo að hann
meiddi sig ekki á fingrunum. Því
lofaði Hákon hátíðlega.
Hann byrjaði nú að saga og
hefla, alveg eins og hann hafði séð
pabba gera. Hann hafði góða fyrir-
mynd til að fara eftir, en það var
saumakassinn sem frænka hans
átti og var smíðaður af listasmið
í borginni. Kassinn, sem Hákon
var að smíða átti að vera alveg eins.
— Öllum fannst kassinn hennar
frænku svo fallegur og mamma
hafði oft óskað að hún ætti annan
eins. Nú átti hún að fá einn slíkan
og það frá sínum eigin syni. — Og
allt hrósið, sem hann fengi! — Há-
kon hamaðist við að saga og hefla.
Hann var fullur af áhuga. Þetta
gekk svo vel að áður en hann vissi
eiginlega af voru hliðarnar tilbún-
ar og ekkert annað eftir en negla
kassann saman.
— Æ, æ! Naglinn lagðist á hlið-
ina og hamarinn lenti á fingur-
gómunum svo að blóðið seitlaði
fram undan nöglunum. Það var al-
veg hræðil'ega sárt. Tárin komu
fram í augun á Hákoni, en hann
beit á jaxlinn svo að þau skildu ekki
fara að renna. Það var skömm fyrir
smið að fara að kjökra þótt hann
slægi ofurlítið á fingurna.
— Á ég að hjálpa þér?
Pabbi lagði frá sér límpottinn og
horfði á drenginn.
— Nei — ég get gert það sjálfur.
BARNABLAÐIÐ 41