Barnablaðið - 01.02.1979, Side 14

ÖRUGGT HÆU
Jóhanna var í góðu skapi. ,,Það er dásamlegt að
vera úti," sagði hún. ,,Ég hefi mikið saknað lysti-
garðsins og fuglanna. Það var gott að mamma leyfði
mér að vera með þér."
,,Það gleður mig líka," sagði María og kastaði
höfðinu til hlaejandi. ,,Þú saknaðir garðsins og fugl-
anna, en ég saknaði þín!" Hún haetti að hlæja og leit
upp í loftið.
,,Ég vona bara að það byrji ekki að rigna, áður en
við náum heim til þín," sagði hún þegar skýjaflókarnir
birtust við sjóndeildarhringinn. ,,Þú mátt ekki veikjast
aftur." Þær gengu eftir götu með nýjum húsum til
beggja handa. Engin tré höfðu ennþá verið gróður-
sett, svo að ekkert skjól var að finna. Þrumurnar
drundu í fjarska og lítill hvolpur þaut í hendingskasti
undir næsta húsvegg. Skýin urðu drungalegri. Gul-
14
I