Barnablaðið - 01.04.1989, Blaðsíða 12

12 BARNABLAÐIÐ
Má bjóða þér
samloku
með sultu?
Lambi talar við Paddington bangsa
ins og þið getið lesið um í pistlinum
mínum átti ég í óttalegu basli með að finna
Sjónvarpshúsið. En þegar ég var búinn að
finna það, tók ekki betra við: Sjónvarpshúsið
er svo stórtl Að finna Paddington var eins og
að leita að nál í heystakki.
Fyrst villtist ég inn á fréttastofuna og
þvældist fyrir veðurfræðingunum og
fréttamönnunum. Þeir ráku mig út með harðri
hendi. Ég varð svolítið hræddur og hljóp eins
og fætur toguðu. í öllum asanum gáði ég ekki
að mér og lenti ofan f stórum kassa, fullum af
filmum. Þegar ég reyndi að komast upp úr
kassanum flæktust filmurnar allar og ég sat
fjötraður og gat mig hvergi hreyft. Þá fór ég að
jarma. Ég jarmaði og jarmaði en enginn virtist
heyra í mér. Eftir langa mæðu heyrði ég að
einhver var að koma. Ég lá hreyfingarlaus f
kassanum. Nú yrði ég örugglega skammaður
fyrir að skemma filmurnar. En hver haldið þið
að hafi verið að koma? Það var enginn annar
en Paddington. Mikið var ég feginn.
Paddington teygði sig ofan f kassann og rétti
mér sterkan hramminn og dró mig upp. í
sameiningu reyndum við að ná utan af mér
filmunum, og loks tókst það.
Við flýttum okkur upp f matsalinn sem er á
efstu hæð Sjónvarpshússins. Þar settumst við
niður, tilbúnir f slaginn.
í mötuneytinu
Paddington lagði töskuna sína
á borðið. Hann opnaði hana og tók
upp stóra samloku sem án efa
hefur verið smurð með ávaxta-
mauki.
— Má bjóða þér samloku,
spurði hann. Ég þáði það og hann
lét mig fá eina en horfði á hana
með eftirsjá. Ég fékk mér vænan
bita. Við sátum hijóðir góða stund
og gæddum okkur á þessum
kræsingum. Paddington var orð-
inn svolítið kámugur í framan, en
honum virtist standa á sama.
— Ég held að enska ávaxta-
maukið sé betra en það íslenska,
sagði hann hugsi. Ég lét sem ég
heyrði ekki þessa athugasemd.
Samlokan með íslenska ávaxta-
maukinu var svo góð.
Hvað ertu annars að gera
hérna á íslandi Paddington?
Paddington virtist hugsa sig vel
um, en ég held að hann hafi bara
verið að njóta þess að tyggja sam-
lokuna. Eftir langa mæðu sagði
hann mér allt um það:
— Ég var á þingi bjarndýra, sem
haldið var á Grænlandi fyrir
nokkru og átti bara að millilenda
hér á leiðinn heim til Englands.
Á þinginu eignaðist ég marga
vini og kunningja. Einn vinur minn,