Barnablaðið - 01.04.1989, Blaðsíða 17

BARNABLADID 13
sem að sjálfsögðu er bjarndýr,
ætlar að koma hingað eftir nokkrar
vikur. Ég hlakka mikið til að sjá
hann. Verst að hann gat ekki kom-
ið um leið og ég. Ef hann hefði
verið með mér, hefði ég alls ekki
lent í öllum þessum vandræðum í
flugvélinni á leiðinni. Paddington
stundi þungan.
Flugferðin
— þetta byrjaði allt afskaplega
vel. Ég fékk tvöfalt sæti í flugvél-
inni af því að ég er svo feitur. Flug-
freyjurnar stjönuðu við mig. Þær
smurðu meira að segja samlokur
með ávaxtamauki sérstaklega
fyrir mig. Framan af ferðinni naut
ég lífsins; borðaði samlokurnar og
horfði út um gluggann. En þegar
flugferðin var hálfnuð fór mér að
leiðast. Ég nennti ekki að sitja
svona lengi hreyfingarlaus, svo að
ég ákvað að kíkja í flugstjórnar-
klefann.
Það tók mig svolítinn tíma að
komast þangað vegna þess hvað
gangurinn milli sætaraðanna er
þröngur. Að lokum tókst mér þó að
komast alla leið. Ég opnaði dyrnar
að flugstjórnarklefanum og leit
inn.
Flugmennirnir litu við og voru
vægast sagt undrandi að sjá mig í
dyragættinni. Ég tróð mér inn um
dyrnar og bað þá að segja mér
hvar við værum og hvort við vær-
um ekki alveg að koma til íslands.
Þeir sögðu að flugferðin væri rétt
hálfnuð og ég skyldi bara fara í
sætið mitt og hvíla mig. Þegar ég
ætlaði að fara út úr klefanum, vildi
svo illa til að ég rakst í einhverja
stöng sem við það féll niður borð á
veggnum með þeim afleiðingum
að ég sat fastur milli borðsins og
hurðarinnar.
Fastur í flugstjórnarklefanum
— Flugmennirnir reyndu að ýta
mér út, en það gekk ekkert. Ég
varð að standa þarna það sem eft-
ir var flugferðarinnar. Þegar flug-
vélin lenti á Keflavíkurflugvelli
fengu flugmennirnir aðstoð við að
ná mér út úr flugstjórnarklefanum.
Það gekk ekki átakalaust fyrir sig
og ég varð allur blár og marinn.
Paddington sýndi mér alla mar-
blettina og bar sig aumlega.
— Eftir þetta ævintýri treysti ég
mér ekki til að halda áfram fluginu
og ákvað að vera á íslandi um
tíma.
— Árný og Helga sem sjá um
„Sumargluggann“ hjá Sjónvarpinu
fréttu að ég væri staddur hér og
buðu mér að koma í heimsókn.
Þær hafa verið mjög góðar við
mig. Ef ég hefði ekki svona mikla
heimþrá myndi ég alltaf vilja vera
hjá þeim.
í heimsókn hjá Sjónvarpinu
— það hefur verið mjög gaman
á íslandi. Ég hef kynnst mörgum
íslenskum börnum. Þau eru mjög
skemmtileg og hress. Ég hef farið
með þeim á skíði, í sund, á reið-
námskeið og í fótbolta svo einhver
dæmi séu tekin. Ég er alveg lið-
tækur í fótbolta eins og sést á
myndunum.
Eftir þessa heimsókn til íslands
er ég orðinn mjög áhugasamur
um íþróttir. Kannski á ég eftir að
snúa mér að þeim að meiri krafti
þegar ég kem heim til Englands.
Allt í einu koma Árný og Helga
inn í mötuneytið og benda Padd-
ington að koma.
— Heyrðu, Lambi minn, nú verð
ég víst að fara í upptöku svo við
verðum bara að tala saman
seinna. Paddington tók brúnu
töskuna, stóð upp og fór með
þeim Helgu og Árnýju og eftir sat
ég aleinn við borðið í mötuneytinu.