Fréttablaðið - 06.12.2010, Blaðsíða 15

MÁNUDAGUR 6. desember 2010 15
Nú er rétti tíminn til að kaupa
sér notaðan bílaleigubíl
Notaðir bílar · Kletthálsi og Laugavegi 174 · Umboðsmenn um land allt · www.hekla.is · Sími: 590-5040 · Opið virka daga 10–18.
ÞETTA ER AÐEINS BROT AF ÚRVALINU HJÁ HEKLU
Opel Corsa
Tilboðsverð aðeins:
990.000 kr.
Hyundai Santa Fe
Tilboðsverð aðeins:
2.890.000 kr.
360.000 KR. AFSLÁTTUR
260.000 KR. AFSLÁTTUR
640.000 KR. AFSLÁTTUR
390.000 KR. AFSLÁTTUR
500.000 KR. AFSLÁTTUR
300.000 KR. AFSLÁTTUR
F
í
t
o
n
/
S
Í
A

Ásett 1.290.000 kr. – Bensín. Ekinn 97.000 km.
Skráningardagur 26.06.08. Beinskiptur.
Ásett 3.390.000 kr. – Dísil. Ekinn 102.000 km.
Skráningardagur 13.06.08. Sjálfskiptur 4X4.
Nissan X-trail
Tilboðsverð aðeins:
2.290.000 kr.
Ásett 2.680.000 kr. – Bensín. Ekinn 89.000 km.
Skráningardagur 13.06.08. Sjálfskiptur 4X4.
Nissan Pathfinder
Tilboðsverð aðeins:
3.950.000 kr.
Nissan Micra
Tilboðsverð aðeins:
990.000 kr.
Ásett 4.590.000 kr. – Bensín. Ekinn 86.000 km.
Skráningardagur 12.06.08. Beinskiptur 4X4.
Ásett 1.250.000 kr. – Bensín. Ekinn 93.000 km.
Skráningardagur 13.06.08. Beinskiptur.
Subaru Impreza
Tilboðsverð aðeins:
1.490.000 kr.
Ásett 1.850.000 kr. – Bensín. Ekinn 84.000 km.
Skráningardagur 03.07.08. Beinskiptur.
Þegar maður hefur þennan ósið að kveikja alltaf á frétt-
unum í útvarpinu og lesa blöðin
og annan vettvang þjóðfélags-
umræðunnar líður manni stund-
um eins og maður sé „barns-
höfuð í forvitnisferð um glæpi
stundanna“ eins og Þorsteinn frá
Hamri orti. Manni líður eins og
barni á rifrildisheimili. Maður
fyllist magnleysi þess sem býr
við stöðuga gagnkvæma heift
þeirra fullorðnu. Maður veit
ósköp lítið um þetta, þetta snert-
ir mann bara óbeint – maður skil-
ur þetta ekki alveg – en rifrildið
er engu að síður orðið stór þáttur
í lífi manns.
Einn segir – annar segir
Þetta er snúið …
Einn segir að það hafi orðið for-
sendubrestur og að þar með sé
eðlilegast að fram fari flatur
niðurskurður á skuldum lands-
manna – klukkunni svo að segja
snúið aftur á bak þangað til
fyrir hrun. Nógir séu peningarn-
ir í bönkunum – sem grætt hafi
ómælt á þessum forsendubresti –
og náttúrulega lífeyrissjóðunum.
Peningarnir safnist upp, nýtist
engum; fólk jafnt sem fyrirtæki
svo skuldum vafin að lánstraust
sé ekkert og engin dáð í neinum
og því sé atvinnulífinu og heim-
ilunum í landinu smám saman að
blæða út.
Annar segir að ekki sé hægt
að láta eins og hrunið hafi ekki
átt sér stað. Forsendubresturinn
sé vissulega til staðar en ekki sé
hægt að þurrka hann út með ósk-
hyggjunni einni. Þjóðin í heild
hafi lifað um efni fram á bólu-
peningum sem ekki voru til. Og
ekki sé það þjóðinni í heild í hag
að bankarnir fari aftur á haus-
inn eins og hljóti að gerast með
of stórfelldri skuldaniðurfellingu
eða lífeyrissjóðirnir tæmist í ein-
hverja ótilgreinda skuldahít.
Á móti er sagt að sanngjarnt
sé að allir komi að því að bera
þær byrðar af forsendubrestinum
hljótast – ekki bara þeir sem voru
svo óheppnir að taka lán á vond-
um tíma.
Þá er sagt að þeir sem keyptu
sér húsnæði og bíla á fölskum
forsendum (gengislánin) séu bara
óráðsíufólk sem verði sjálft að
taka ábyrgð á sínum ákvörðunum
og hefði mátt vita að maður getur
ekki bara tekið lán á því gengi
sem manni sýnist eins og fólk var
svo fávíst að halda – maður eigi
ekki að kaupa sér risabíl og risa-
skjá eða reisa sér fjögur hundr-
uð fermetra einbýlishús nema
maður sé auðkýfingur.
Því er svarað með því að vart
hafi staðið önnur lán til boða á
þessum tíma en gengistryggð lán
og auk þess hafi mikil hvatning
verið í samfélaginu til að festa
kaup á stórum bílum (sem stjórn-
völd skattlögðu minna en fólks-
bíla) og ýmsum varningi til heim-
ilisins, til dæmis flatskjám. Og
því megi heldur ekki gleyma að
fólk hafi upp til hópa gert sínar
greiðsluáætlanir, og jafnvel var-
færnislegar, og að í þeim áætlun-
um hafi verið mikið svigrúm til
hækkana á lánum, en ekki hafi
hins vegar hvarflað að neinum að
bankarnir væru komnir út á slíkt
hengiflug sem raun bar vitni.
Einnig verði að hafa hér í huga
að fólk tók á sig skuldbinding-
ar í húsnæðismálum í þeirri trú
að það ætti auðvelt með að selja
góða eign á góðu verði en hrun-
ið svo gert það að engu svo að nú
þurfi margir að greiða af tveimur
eignum í einu.
Á móti er dregið ögn í land, og
talað um að jú jú, auðvitað eigi
að hjálpa fólki sem lent hafi slík-
um greiðsluvandræðum án þess
að hafa sýnt af sér annað fyrir-
hyggjuleysi en að trúa þjónustu-
fulltrúanum sínum, en sértækar
lausnir hljóti að henta slíku fólki,
frekar en ein allsherjar niður-
felling sem kannski bara gagnist
þeim allra gálausustu eða þeim
allra ríkustu.
Því er svarað með því að benda
á að bönkunum sé ekki treystandi
í þeim efnum og það bjóði upp á
geðþóttaréttlæti. Þeir pikki út
sína þóknanlegu og felli niður
skuldir hjá þeim: og svo eru til-
greindir hinir og þessir útrásar-
kónar, Stímkallar og kvótagos-
ar með allt niðrum sig sem engu
að síður hafi fengið stórfelldar
afskriftir á ævintýralegum upp-
hæðum og geti nú byrjað upp
á nýtt að leggja drög að næsta
hruni efnahagslífsins.
Þá er bent á að samningur sé
samningur, skuld sé skuld; orð
skulu standa, það sem maður
skrifar undir er skuldbinding.
Og spurt: Hvernig yrði eiginlega
þjóðfélagið ef það væri matsat-
riði skuldarans hverju sinni hvort
og hvernig hann eigi að borga?
Geta menn bara sagt að þeir telji
að hér hafi orðið forsendubrestur
og ætli ekkert að halda áfram að
borga þennan skáp sem keyptur
var á visa-rað í febrúar síðast-
liðnum? Hvernig endar það? Fyr-
irtækin sem ennþá hjara í land-
inu ganga út á að selja fólki föt og
bíla, bækur, byggingarvörur, hús-
gögn og rafmagnsvörur, og þurfa
náttúrulega að geta reitt sig á að
fá greitt fyrir það sem þau selja
enda margvíslegur kostnaður
sem liggur að baki; Það séu með
öðrum orðum ekki bara skuldar-
ar sem hefðu hagsmuni að verja í
þessu landi …
Þegar ég vaknaði á sunnu-
dagsmorguninn glumdi í haus-
num á mér lagið Give Peace a
Change. Við þokumst ekkert
með þessu eilífa orðastríði. Við
bara tölum okkur upp að knjám.
Allir verða að gefa eftir, við
verðum að klára þessi mál; snúa
okkur að öðru – semja, eða eins
og það er svo fallega orðað á
íslensku: semja frið.
„Allir eru að tala um …“
Guðmundur Andri
Thorsson
rithöfundur
Í DAG
Við þokumst ekkert með þessu eilífa
orðastríði. Við bara tölum okkur upp að
knjám.
AF NETINU
Matur í poka handa öllum
En mér finnst ástæða til að ítreka
að aðferðafræðin sem virðist vera
notuð hjá Fjölskylduhjálpinni (og
hugsanlega fleirum) er ekki góð.
Engar tilraunir virðast gerðar til að
kanna raunverulega þörf þeirra
sem leita sér eftir mat. Ég hef
tekið þátt í matvæladreifingu til
hrakins fólks víða um heiminn
og þá er grundvallarspurningin
ævinlega hin sama: hverjir þurfa
raunverulega á því að halda og
hvernig er best að velja þá úr
öllum hópnum sem leitar eftir
matargjöfum? Oft er mikill munur
þar á, jafnvel margfaldur.
Eins og þetta kerfi er hér gæti ég
þess vegna farið í biðröðina og
fengið mat í poka þótt ég geti
keypt hann sjálfur.
umbiroy.blog.is
Ómar Valdimarsson
Stolt þjóðarinnar laskað
Mér sýnist að allstór hluti milli-
stéttarinnar hafi það þrátt fyrir allt
sæmilega gott.
Ég hef á þessu ári starfa minna
vegna orðið að aka mjög oft
austur fyrir fjall og flesta daga
vikurnnar er bíll við bíl seinni
partinn frá Selfossi til Reykjavíkur.
Fullt af fólki heldur áfram að fara
í sumarbústaðina sína og aldrei
hefur verið meiri aðsókn á dýra
jólatónleika.
Jólahlaðborðin hafa sennilega
aldrei verið fleiri.
En stolt þjóðarinnar, hin fjöl-
menna millistétt, er stórlega lask-
að og biðraðirnar hjá hjálparstofn-
unum þjóðarskömm ofan á alla
skömmina sem við höfum haft af
Hruninu og aðdraganda þess.
omarragnarsson.blog.is
Ómar Ragnarsson