Sameiningin - 01.06.1889, Síða 12

—(10—
mikla höggormsbana einmitt þegar Inin hafði fcett hinn
fyrsta bróðurbana, hinn fyrsta meðal mannkynsins með
greinilegu höggormseðli. Hinn mikli orinslmni varð sonr
Lamelcs, Nói, að vísu ekki; en liann varð þó urn langan
aldr hið ágætasta blóm meðal „afsprengis konunnar", og
hann hélt rrppi baráttunni gegn öllu liöggormsafkvæminu á
sinni tíð eins og hetja og spámaðr. Og hann varð fyrir-
myndan upp á þann, er koma átti og sem bjóða skyldi
guðhræddum samtíðarmönnum sinum „að frelsa þá frá þess-
ari rangsnúnu kynslóð1'.
Með hinum mikla spádómi Nóa fyrir sonum sínum
(1. Mós. 9) er framtíðarvon gjörvalls mannkynsins upp frá
því bundin við ættlegg Sems, en ættleggir Kams og Jafets
um leið úti-lokaðir. Eða réttara sagt: Um framtíðarvonina
sjálfa er þar ekki talað beinlínis. það er að eins sagt,
að Jehóva skuli vera „Sems guð“, að niðjar Sems skuli
vera sá ættleggrinn, sem sérstaklega sé séð fyrir með tilliti
til trúarbragðanna, að ættleggr Jafets, — til þess ekki að
nefna Kams niðja á nafn, — skuli í þessari grein verða
liáðr Sems niðjum, verða andlegir skjólstœðingar þeirra.
Hverjum þeim, sem kunnugt er riokkuð til muna um hugs-
unargang biblíunnar, er það Ijóst, að hinn mikli hvíldar-
veitir og höggormsbani gat cigi með nokkru móti útgeng-
ið frá neinum öðrum hluta kynslóðarinnar en þeim, sem
hafði Jehóva fyrir guð og sem sjálfr hafði mesta hoefileg-
leika í trúarlega átt. Og þótt maðr kynni, ef til vill,
í fyrstu að geta verið í vafa, að því er þetta snertir, þá
hverfr sá vafi alveg, þá er þaö rétt á eptir ketnr í ljós,
að bæði ættleggr Kams og Jafets sleppir alveg trúnni á
hinn sanna guð. því um það gátu þó ekki verið deildar
skoðanir meðal allra þeirra manna, er biblían var rituð fyr-
ir, að sá maðr, sem á að útvega jörðinni aftr þá hamingju,
er þaðan var ltorfin, og innleysa hið mikla loforð guðs
mannkyninu til handa, hlýtr sjálfr bæði að tilbiðja og
þekkja guð. Svo að spáiióinsorðið urn Sem snertir ]tá lílca
efiaust Messíasarvonina, enda ]tcitt það segi allsendis ekkert
í þá átt með berum orðuin.
Og eins og framtíðarvonin var með Nóa tengd við þá