Sameiningin - 01.03.1891, Qupperneq 13

,.])inn drottin skaltu elska’ af öllu lijarta
og elska náungann sem sjálfan J)ig“.
En af þeim vegi villist eg — og kvarta;
ó, veiktrúaðan styrk þú, herra, mig!
Eg finn, að eg er veikr, vanmáttugr,
eg veit eg get ei uppfyllt hoðorð þitt.
Eg vil, eg vil, en veikr er minn dugr:
eg vil, en, drottinn, styrk ])ú áform mitt.
En annað svar, þú, sonr guðs, mér gefr,
sem gleðr mig, sem laSar mig aS þér:
„Kom þú til mín, sem ekkert athvarf hefir,
eg elska þig, Júnn frelsari eg er“.
Eg kem til þín, eg vel mér náSarveginn;
eg veit þú sagðir: „þaS er fullkomnaS"
I trú eg varpa mér í faðm Júnn feginn,
sem fórst til himna’ aS til búa mér staS.
þú telr sæla alla’, er orS þín heyra
af öllum hug og sem þig litið fá;
þú, læknir daufra’ og blindra, opna eyra
og auga, — lát mig heyra þig og sjá.
1111 baráttu kristiiina ínanna gegn vantrúnni
er dálítil ritgjörð eftir hinn stór-merkilega Norðmann Christo-
pher Bruun í tímariti hans For frisindet Christendom,
2. árg., nr. 7—8. Og greinarstúfr sá, sem fer hér á eftir,
er brot af þeirri ritgjörð. Vér getum búizt viS, aS ekki
fáum nútíSar-Islendingum, sem þó aS nafninu standa í kirkj-
unni, þylci hér kenna trúarlegs ófrjálslyndis og jafnvel of-
stœki hjá Bruun. En vér setjum þaS nú einmitt hér í
blað vort af því aS sá, sem þetta segir, er viSrkenndr um
öll norSrlönd fyrir sitt frjálslyndi í trúarefnum eigi síðr
en sinn kristi'ega trúarhita og miklu andagift. Og svo
erum vér Jíka Jiöfundinum svo hjartanlega samþykkir í
því, scm hann hér segir.