Sameiningin - 01.09.1891, Qupperneq 1

♦
láánaðarru til stu&nings lcirlcju og Tcristindömi íslendinga,
gefid út af hinu ev. lút. Jcirkjufélagi ísl. í Vestrheimi.
RITSTJÓRI JÓN BJARNASON.
6. árg. WINNIPEG, SEPTEMBER 1891. Nr. 7.
SKÓLAMÁLIÐ
var eitthvert helzta málið, er uppi var á síðasta ársþingi
kirkjufélags vors. Og í framtíðinni hlýtr það að verða vort
aðalmál.
þetta skólamál vort þýðir ákaflega mikið. það þýðir
það, að vér viljuin svo fljótt sem þess er nokkur kostr
koma á fót ofr-lítilli menntastofnan fyrir hinn íslenzka
þjóðflokk í þessari lieimsálfu. Oss er það fulllcomlega ljóst,
að kirkjufélag vort getr ekki staðizt í framtíðinni nema
því að eins, að því takist að koma slíkri stofnan upp og
halda henni síðan gangandi. Félagið þarf hiö allra bráð-
asta að fá bœtt úr sinni miklu núverandi prestafæð. Eins
og stendr getr það ekkert fœrt sig út fyrir þá sök, að
prestana vantar. Alvarleg tilraun hefír gjörð verið í lið-
inni tíð til þess að iitvega félaginu presta eða prestaefni
frá íslandi, en eins og kunnugt er hefir hún misheppnazt.
Hinn liðni tími hefir fœrt oss heim sanninn uin það, að
ótœkt er að ætla upp á hjálp í þessu efni úr þeirri átt.
það gleðr oss auðvitað, ef forsjóninni þóknast að senda
oss heiman af Islandi einstaka hœfa verkamenn inn í liinn
kirkjulega víngarð vorn liér. En að láta fraintíð kirkju-
félagsins vera komna undir því, að slíkir menn fáist það-
an, er algjört óvit. Til aðalstarfsmanna fyrir kirkju vora
hér þurfum vér að sjálfsögðu að fá menn, er menntan