Sameiningin - 01.03.1894, Blaðsíða 12

—8—
frá einhverju kraffcaverki Jesú ýrns atvik eru rlregin fraið, sera
auðmvkjandi voru fyrir posfculana eða jafnvel gjörðu þá hlœgi-
lega. Eftir að Jesús í annað skifti hafði mefctað mannfjöldann
með hinum litla matarforða, kom hann með þá aðvörun til læri-
sveinanna, 'að þeir skyldi varast súrdeig Faríseanna, og skildu
þeir þefcta svo sem liann væri að ávíta þá fyrir það að hafa ekki
tekið brauð með sér. liað var vissulega barnaleg hugsun, og í
þeirri veru segja þeir frá henni, þar sem þeir koma með orð þau,
er drottinn sagði út af því tilefni: ,,Hví fáizt þér um það, að þér
ekki túkuð brauð með? Skynjið þér enn ekki né skiljið? Er
hjarta yðar enn þá sljógt? Sjáið þér ekki ineð berum
augum? Heyrið þér ekki rneð opnutn eyrum? Eða mun-
ið þér ekki“ o. s. frv. (Mark. 8, 17—18). það er þó er-
vitt að hugsa sér, að slíkar ávítur og svo auðmýkjandi atvik sé
tilbúningr eftir postulana sjálfa eða kirkju þá, sem af þeim var
grundvölluð, og að svo hafi sá tilbúningr af handahóíi verið
settr inn í liina upphaflegu guðspjallasögu. því verðr þvert
á móti eigi neitað, að þessi orð og þessar ávítur drottins verða
meiningarleysa ein, ef þefcta er slifcið frá þeim yfirnáttúrlegu
verkum, sem tilefni gífu til þeirra. Standi þessi orð á söguleg-
um grundvelli, þá hljóta sannarlega undrin, sein þau orð eru
töluð úfc af, að gjiira það líka.
það liefir verið sagt, að á þeim tíma og hjá þeirri þjóð hafi
enginn spámaðr getað búizt við aö fá viörkenning, ef hann ekki
gjörði kraftaverk, og því hafi Jesús líka orðið að gjöra svo lítið
úr sér að látast að minnsta kosti framkvæma virkiieg undr, eða
postularnir hafi orðið að eigna honum þau. það að Jesús eða
postularnir hafi á þennan liátt villt sj'inar fyrir mönnuin, enda
þófct í góðum tilgangi eigi að hafa veriverðr með engu móti
samrímt við eðli hans eða þeirra; slíkt er sálarfrœðislega ómögu-
legt. En þótt ekkerfc tillit sé tekið til þessa, ]?á sannar fram-
koma Jóhannesar sklrara til fullnustu, að sú getgáta, sem hér
er um að rœða, er algjörlega tekin úr iausu lufti. því svo sein
kunnugt er var Jóhannesi veitt viðtaka sem miklum spátnanni
af almenningi þjóðarinnar, og j?að svo greinilega, aðmenn höfðu
sterka tilhneging til að trúa því, að hann væri hinn fyrirheitni
Messías, enda þótfc þess sé hvergi getið, að hann hafi gjöit eifct
einasta kraftaverk, hvorki í sögu Jósephusar, né munnmæla-