Sameiningin - 01.03.1894, Blaðsíða 9

—5—
unnar. Menn leiti meðal allra virkilega góSra manna, sem þeir
hafa lært aS þekkja á æfi sinni. Menn leiti meSal allra þeirra
mannssálna, er skína á söguhimni nútítarinnar eSa liðinna alda
eins og bjartar og blikandi stjörnur. Og niðrstaSan mun verða,
að allar þessar sálir hafa átt sína undangangandi þrengingar-
sögu, til þess ekki að segja reglulega pislarsögu.
Ekki allir menn hafa batnað, vaxið og styrkzt andlega á
mótlætistímabilum æfi sinnar. það er satt, og því er nú miðr.
það hafa sumir legið undir í því stríði, látið straum mótlæting-
anna gjöra úr sér ómenni, eyðileggja sig andlega. En hvaðsem
því líðr, þá er hitt eins satt fýrir því, að ailir miklu manns-kar-
akterarnir, sem til hafa verið og til eru, hafa myndazt í Jórdan.
Eitthvað það, er samlíkzt getr píslarsögu frelsarans, hefir verið
brennipunktrinn í lífi allra verulega góðra og mikilla manna.
„Ef þessir þegðu, myndi steinarnir tala“, sagöi Jesús. þó
aS allir aSrir þegði um ágæti kristinnar trúar og hætti að hylla
hinn krossfesta sorgamann eins og konung himins og jarðar, þá
myndi steinarnir tala, allir þeir kristnu karaktérar, sem fyrir
það að vera staddir í Jórdan hafa náS að verða hluttakandi í
píslum frelsarans.
þó að allir aðrir félli frá kristinni kirkju — fyrir þaS aS
vantrú aldarfarsins hefði hrifið þá meS sér —, þá myndi kristin
kirkja samt engan veginn falla, því að steinarnir frá Jórdan,
karakterarnir kristnu, sem myndazt hafa í þrengingum lífs og
dauða, myndi halda málefni hennar uppi, standa með það eins
og jarðföst björg og bera það á fram. Svo kristninni er óhætt
svo lengi sem nokkrir slíkir steinar eru til.
Yér Islendingar þurfum nú sannarlega á slíkum steinum
að halda fyrir öll vor velferðarrnál, og fremr öllu öðru þá fyrir
málefni kristindómsins hjá oss, — lifandi steinum fyrir kirkju
vora, steinum, sem standa stöðugir, hvernig som storroarnir blása,
steinum, sem halda saman hinni kirkjulegu bygging vorri, stein-
um, sem á má byggja, að ekki verði allir burt úr byggingunni
áðr en nokkurn varir, steinum, sem ekki koma ofan ytir mann
og kristindómsmálefnið sjálft, hrynjandi og hrapandi, steinum,
sem tala um blessunina, er stafar af Jesú Kristi hinum krossfesta,
þótt allr þorri kirkjulimanna þagni, steinum, sem málefni hins