Sameiningin - 01.03.1894, Blaðsíða 6

—2—
miskunnargjarn
faðirinn náða
freísaði’ hið þjáða,
fáráða barn.
Vertu því róleg nú aftr, mín önd;
öllu til góðs breytir lausnarans liönd.
4. Tárin af hvarmi,
bölið úr barmi
burt tók hans mund.
Fót minn hann reisti,
líf mitt hann leysti
lausnar á stund.
Hraustr og glaðr eg geng nú um láð,
göfgandi, prísandi lausnarans náS.
5. Hverju’ er að tjalda?
hvað skal eg gjalda
honum í mót?
Heit vil eg greiða,
hans nafn út breiða
hjartans af rót.
Frelsisins bikar eg hefja vil hátt,
heilagan tignandi frelsarans mátt.
6. Ljómandi fagr
fagnaöardagr
fer nú í hönd.
Hér vil eg læra
lofgjörð að fœra
lífsins á strönd.
Hér vil eg breiða guðs lof út um láð,
lofandi drottins rníns eilífu náð.
Steinarnir úr Jórdan.
í 4. kap. Jósúa-bókar er frá því sagt, að þegar Israelsmenn
á leiðinni til Kanaanslands fóru yfir ána Jórdan, þá hafi þeir