Sameiningin - 01.10.1895, Síða 10

—122—
eins, og aíS ölluni líkindum fengi það aldrei framgang. þaS er
að vorri liyggju að eins eitt ráð, sem vert er að hugsa um til að
ráða bót á þjóðlífsrneini því, er fyrir séra Jens heíir vakað, þegar
hann bar tillögu sína fram á synodus; og það er það, aS höggva
höfuSiSaf, og vita svo, hvort ekki sprettr nýtt höfuð, sem við
má una, fram á líkama þjóðurinnar heima í landinu. Andspænis
meinsemdum, sem eru eins lagaðar og vantrú Kaupmannahafnar-
íslendinga, dugir ekkert lækningarkák. Menn verða þar að
vera reglulegir niðrskurðarmenn. það er með öðrum orðum :
það þarf að vinna að því með oddi og egg, að Kaupmannahöfn
hætti að vera aðalmenntastöð íslenzkra námsmanna og embættis-
mannaefna. það þarf að fá aftekin þessi sérstöku hlunnindi,
sem íslendingar njóta við danska háskólann. það þarf að hlynna
að menntastofnunum þeim,sem þegar eru tilheima á íslandi, bœta
nýjum við eftir því, sem með þarf,og hefja hvorartveggjatil þeirrar
vii'ðingar, sem landi og lýð er samboðin. Og svo þurfa þá náttúr-
lega þeir einstöku menn, sem opin hafa augun fyrir aðalmein-
semdum hins núveranda íslenzka þjóðlífs, að „agítera" fyrir því
bæði í rœðu og riti, að hœfir menn með heilbrigðri lífsskoðan
komist að sem kennendr við allar menntastofnanirnar í
landinu.
Annarra mála, sem hreift var á synodus þessari, er ekki
getanda, nema þess, sem séra Jón Helgason benti á, að heppilegt
inyndi að tilkynna prestum almennt að hausti umræðuefni þau.
er leggjast ætti fyrir synodus næsta sumar. Myndi það gefa
þeim hvöt til að hugsa um þau mál og koma dálítið fjölmennir
á fund.
Fríkirkjumálið var ekki nefnt á nafn fremr en í fyrra. það
hefir ekki enn verið haft svo mikið við það, að það hafi fengið
að stinga höfðinu inn á synodus.
Framvegis á að lialda synodus einum eða tveim dögum
fyrir lok Júnímánaðar.
Skýrslan um þessa síðustu synodus er ekki nema rúm
blaðsíða að lengd í „Kirkjublaðinu“. Hve margar klukku-
stundir fundrinn hefir staðið sést ekki; ekki heldr fær maðr
að sjá nöfn fundarmanna, aðþeim örfáu undanteknum, sem ein-
liverja tillögu höfðu fram að bera.