Sameiningin - 01.10.1896, Qupperneq 2

114—
3. Svo margir í heiminum hátt sér upp ryðja,
sem hér þó í rauninni standa svo lágt;
en hinir í skugganum hógværir iðja
með hollustu’ og tryggð, þó að verkið sé smátt.
En drambið skal lækka
og hógværðin hækka.
Allt jafnast, og ranglætið líðst þá ei lengr,
og leiðin ei framar þá rangsœlis gengr.
4. Svo rnargir í heiminum allsnœgtir eiga
við allskonar fagnað í Ijómandi borg ;
en fátœkir lifa við molana mega
og metta sig einatt í tárum og sorg.
En sorgin skal lækka,
og sælan skal hækka.
það allt saman jafnast, er aldirnar líða;
liins eilífa réttlætis gott er að bíða.
5. Svo margir í heiminum mótlættir þreyja,
í mœðunni’ og ellinni lausnina þi-á.
A œskunnar blómatíð all-margir deyja ;
en allt saman jafnast þeim deginum á.
þá dauðinn mun lækka,
þá lífið mun hækka.
þitt réttlæti, guð, mun þá skærlega skína,
þá skiljum vér berlega vegina þína.
------^-ooo^----------
Suimudagrinii.
Efth' séra Friðrik J. Bergmann.
Fyrir börnin er hver sunnudagr hátíðisdagr. þau hlakka
til sunnudagsins alla vikuna. það er eins og einhver saklaus
tognuðr, mildr og blíðr og barnslegr, falli yfir huga þeirra, þegar
þau vakna og hugsa með sér: Nú er sunnudagr! Allt, sem þeim
heiir sagt verið um guð og góð börn, kemr fram í huga þeirra.
Sunnudagrinn er guðs dagr; hinir dagarnir eru mannanna
dagar. Svo hugsa börnin. Sunnudagrinn er líka kirkjudagr,