Sameiningin - 01.10.1898, Blaðsíða 14

—12C—
i'undarmáliS var líka einmitt um það, hvernig prestar eigi að
prédika, og hóf sami maðr þær umrœður. Af öðrum málum,
er tekin voru fyrir, má nefna: samtök presta í því skyni að
styðja hver annan í hinu sameiginlega kirkjustarfi, altaris-
göngumálið — og leiddi séra Hjörleifr Einarsson, prófastr Hún-
vetninga, þau mál hæði inn á fundinn, hvort fyrir sig með sér-
stökum fyrirlestri — og um stofnan unglingafélaga (einnig
innleitt af séra Hjörleifi). Til að koma samtökum á meðal
presta í þessum tveim prófastsdœmum var samþykkt, að þeir
gengi í lögbundið félag, og reyndi til að fá prestana í Eyjafirði
og þingeyjarsýslu með sér í þann félagsskap. Ákveðið, að fé-
lagsmenn haldi árlega einn aðalfund að sumarlagi, sem allir
sœki að íorfallalausu. Eftir hinni upphaflegu tillögu séra
Hjörleifs skyldi reynt að koma unglingafélögum á í söfnuðun-
um með sérstöku tilliti til altarisgöngu, sem allir játuðu að
endilega þyrfti að glœða. En tillögunni var breytt í þá átt, að
markmið slíks félagsskapar skyldi vera glœðing kristilegs og
kirkjulegs áhuga hjá henui uppvaxandi kynslóð yfir liöfuð.
Séra Hjörleifr hefir þegar komið á unglingafélagi í sínu presta-
kalli og hefir í því máli eins og öðru sýnt sinn mikla kirkju-
lega áhuga.
Sú var ein samþykkt, er gjörð var á þessum prestafundi,
að skorað skyldi á kirkjustjórn íslands, að gjöra það, sem hún
geti, til þess, að þrír nafngreindir prestar í öðrum pörtum lands-
ins segi af sér embætti. Og er það tilfœrt sem ástœða, að
fundarmenn hafi lesið og heyrt, að þessir prestar „hafi ár eftir
ár lifað í ófriði við sóknarbörn sín“ og „þar af leiðanda vinni
ekki söfnuðum sínurn það gagn í sáluhjálplegu tilliti, sem prest-
um samkvæmt liinni náleitu stöðu þeirra beri að vinna.“ Skilj-
anlega liefir þessi ályktan ekki mælzt vel fyrir. Hvað sem utn
hlutaðeigandi presta kann að mega segja, þá er eitt víst, að
þessi siðbótartilraun er ekki líkleg til að ná tilgangi sínum, og
í annan stað er hún ekki samkvæm guðs orði. Fundrinn hefði
átt að sjá það fyrir, að prestar þeir, sem þar er við átt, myndi
ekki skipast við svona lagaða áminning, myndi þvert ú móti
reyna til að sitja setn fastast við sinn keip, eftir að á þennan
hátt var búið að fella yfir þeitn sakfellingardóm opinberlega
frammi fyrir öllum landsins lýð. það var sálarfrœðislega ó-