Sameiningin - 01.12.1898, Blaðsíða 7

-151 —
annars er, vesöl og aum, og þá er einstaklingrinn, þó hann ann-
ars hati allsnœgtir, vansæll, skilr ekki jólafögnuðinn, hvorki sína
eigin né Jesú fœðing.
En við jóla-sumbl syndarinnar heyrast þessi áminningar-
orS : „Trú þú ei, maðr, á hamingju hjól, heiðríka daga, né skín-
andi sól, þó leiki þér gjörvallt í iyndi.“ Hve margir af þeim,
sem fyrir skömuiu eyddu jólatíðinni einungis til hins ytra und-
irbúnings, hugsuðu allt utn vinagjaíir og veraldarprjál, en ekki
um sitt eigið hjarta sent jólagjöf tii frelsarans, —- tnenn, sem þá
trúðu á hamingjuhjólið, er þeir eltu, sem þá sáu ekki annað en
heiðríkan æfidag, skínandi gleði og lífsnautnar tái, sem tæp-
lega datt hin andlega, og alvarlega hlið lífsins í hug, sem naum-
ast hugfestu eitt orð af jólaerindi guðs orða, en einungis drukku
í stórum teigum hina ytri lifsgleði, — ó, hve margir af þeim
líða nú sorgog þraut líkamlega og andlega ! þeirra jólagleði og
lífsgleði er horfin. Hún var útvortis, jarðnesk, glysleg.
skammvinn. Eigi vor jólagleði að vera varanleg, þá hlýtr hún
að vera í Kristi, — andleg og kristileg. — Hve skatnmt er einatt
i jarðlífinu frá því að jólatréð og allr þess fögnuðr er borinn út,
þar til inn er borið tréð, er geyma skal hold vort og ástvina vorra.
Jólin minna einnig á þetta. Æfin hans, sem á þeiin fœddist,
minnir á það. Hve skatnmt var á milli nætrinnar í Betle-
hem og nætrinnar í Getsemane! Hvæ tijótt líðr tíminn
frá hinni fyrstu dýrðlegu jólanótt, er Betlehems-barninu var
hjúkrað við móðurhjartað, til nætrinnar, er það var fjötrað,
hrakið, sært, útskúfað, örmagnað og krossfest! Frá Betlehem
til Golgata er skamtnt í öllum skilningi, — í æfisögu Jesú og
eins í lífi vor mannanna. það leið ekki langt frá gjöfum
og tilbeiðslu vitringanna til flóttans um eyðimörku til Erypta-
lands. Tíminn er eklci langr, sem líðr frá lofsöng englanna við
fœðing Jesú unz hin voðalegu Ramabljóð heyrast út af morð-
tilraun Heródesar við Jesú-barnið Líf vort og barna vorra er
háð sömu lögum að því, er hin ytri kjör snertir. Engill jólatrésins,
gjafir og góðvild vina vorra, lofsöngr og fagnaðar-hósíanna fólks-
ins, móðurhöndin, sem vafði oss reifutn og hjúkraði oss,—ekkert
slíkt geymir oss frá þvt, ekkeit, nema hann, sem fœddist til að
frelsa sitt fólk frá þess syndum.
Fáein jól, fá ár, nokkra mánuði varir heilbrigði og hylli,