Sameiningin - 01.12.1898, Blaðsíða 8

-ltó -
Svipaö og i jarðlífi Jesú. þeir, sem nú fagna, sem veröldin leikr
við, sem eftirlætiö og yndið umfaðmar, missa sjönar ú jólatrénu
og taka upp í þess stað krosstréð, — eg og þér allir. Söngrinn
snýst í ekka og grát. Strengr þess hljóðfœris, er hæst gall, er
slitinn. Gjafir og menjar liðnar undir lok. Hlátr og hjarta-
gleði breytt í sorgarþunga og lífsalvöru. Hin léttu spor œsku-
mannsins, er vinirnir dást að, snúast í einmana eyðimerkrgöngu
flóttamanns, sem heimslánið hefir gjört að útlaga ogjafnvel
sumir fornvinirnir ofsœkja. Frostkuldinn blæs bliknuðum lauf-
um og frostnum snjónum yfir hvilu margra þeirra, er á liðnum
jólum glöddu hjarta vort. Finnið þér ekki enn autt rúm við
hlið yðar, þar sem þeir dvöldu ? Jólaendrminningin flytr oss
svip þeirra. Orðin, samvistin, jólin, lífið, — sjáið þér það ekki ?
Finnið þér ekki enn brenna á vörum yðar ástarkveðju kristinn-
ar, sanntrúaðrar móður og föður? Mér finnst nú skilnaðarorðin,
bœnarorðin, guðs orðin taka yfir allan heimshávaðann, alla
hina ytri jólagleði, allan kenningarþyt sjálfbirginganna, allan
uppreisnarandann, sem vill varpa frá sér jólaendrminningun'
nm og Jesú, kristindómnum og jólaljósinu, sem öðru fánýtu
feigðarblysi.
Úr fornum sögum minnizt þér, að forfeðrnir gáfu sínum,
helzt við skilnað eða á deyjanda degi, einhvern menjagrip, líf-
stein, er mátti frelsa, kerti, er varðveitti líf eigandans svo lengi
sem það brann ekki upp.
— þeir feðr, sem elsuðu yðr heitast, tendruðu ljós við
vöggu yðar, sem þetta sjáið, á jólunum. Trúin á Jesúm er
slíkt ljós fyrir hinn andlega mann, slíkt frelsisblys á hinni
villigjörnu vegferð mannsins um heiminn. Eins lengi og maðr-
inn á það í hjartanu, lifir hann andlega. Engin plága, enginn
sjúknaðr í heimi andans, ekkert slys í lifinu getr þá látið þann
mann deyja. Engin eitr-skeyti heimsins verða honum að meini.
—það er ekkert til hið innra í manninum sjálfum, né hið ytra í
lífi annarra, sem hann þarf að óttast andlegt og trúarlegt fjörtjón
af, rneðan slíkt Ijós er óútbrunnið. En jafnskjótt og jólakertið
þetta, sem hér er átt við, brennr út, jafnskjótt og lifandi trú á
Jesúm slokknar í hjartanu, hverfr öll hin andlega jólabirta.
Maðrinn sitr eftir í dauðahúmi syndarinnar, með nálykt dauðans