Sameiningin - 01.12.1898, Blaðsíða 15

—159—
mynd er bók þessi vel þekkt í söfnuðum vorum, því hún hefir á ,seinní
árum víðast livar lijá oss verið notuð við nndirbúning ungmenna undir
ferming og sömuleiðis við sunnudagsskðlakennslu. Bðkin hefir feiigið
bezta orð í Danmörk. Oss hefir allt af helzt þðtt það mega finna að
henni, að hún væri of stðr. En þð hefir hún nú af séra Jðni Helgasyni
verið stœkkuð svo mikið, að hún hefir víst rúmlega einum sjöttungi
meira lesmál en áðr. Bðkin hefir verið notuð við trúfrœðiskennslu í
latínuskðlanum í Reykjavík og til þess að gjöra hana betr fullnœgjandi
við þá kennslu befir séra Jðni, sem nú hefir þá kennslu á hendi, þótt
nauðsynlegt að stœkka hana. En fyrir vanalega barnakennslu hefði
verið betra, aðbðkin hefði verið minnkuð frá því, sem áðrvar. Vér erum
fyrir löngu komnir til þeirrar sannfœringar, að hinar litlu biblíusögur
Balslevs sé nögu stór bökbandabyrjendum. Og að þegar unglingunum er
orðið vel ljöst slíkt smá-ágripaf hinni helgu sögu, þásébeztaðhafabiblí-
una sjálfa fyrir kennslubók. Með því móti hljóta nemendrnir að verða
biblíunni vel kunnugir. En annars er svo undr hætt við, að hinn mikli
biblíusögulestr leiði fiesta burt frá biblíunni, hversu vel sem kann að
vera gengið frá slíkum kennslubókum.
Annars er víst yfir höfuð að tala mjög vel gengið frá þessu verki
séra Jöns Helgasonar. En þó þyrfti sagan eigi svo óvíða að vera fyllri
en kemr fram í þessari kennslukók til þess svo mikil þekking fengist,
sem heimtandi væri af stúdentum hins lærða skóla. Þannig finnst oss
frá því sjðnarmiði of lítið sagt af sögu hinna tveggja ríkja, Júdaríkis og
Ísraelsríkis ; sú saga of mjögí molum. Og of lítið líka sagt um opinber-
anir frelsarans eftir upprisuna. Allar þær opinberanir, sem frá er skýrt
í nýja testamentinu, hefði átt að geta um.
Aftr á möti er það mikill kostr, að svo vel er gjörð grein fyrir spá-
mönnunum flestum, sem rit hafa eftir sig látið í gamla testamentinu.
Fremr finnst oss það ókostr, að vikið hefir verið frá hinum íslenzka
biblíutexta, þar sem orð ritningarinnar eru tilfœrð. Þaðhefði að eins á
stöku stað átt að gjöra, þá er brýn nauðsyn bar til, eins og t. a. m. þar
sem komið er með innsetningarorð skírnarsakramentisins (Matt. 28, 19),
sem eins og þau standa í íslenzku biblíunni geta hœglega leitt til trúar-
legs misskilnings. Að öðru leyti er sjálfsagt að bíða með þær breyting-
ar þangað til ný endrbœtt útgáfa er komin af biblíunni á íslenzku.
I neðanmálsgrein á bls. 278 stendr, að Sál frá Tarsus hafi iíklega
nefnt sig Pál eftir landstjóranum Páli Sergíus í eynni Sýprus, sem hann
sneri til kristni. En sú getgáta, þðtt gömul sé, er fremr ósennileg.
Miklu líklegra, að hann hafi valið sér þetta nafn með tilliti til þess, að
orðið (paulus) merkir ,,lítill“, til þess stöðugt að minna sig á hið sama,
sem kemr fram í þessari játning hans: „Eg er síztr (minnstr) postul-
anna og ekki verðr að kallast postuli, því eg hefi ofsótt guðs söfnuð“
(1. Kor. 15, 9).
‘Kirkjusöguágripinu aftan við biblíusögur Tangs hefir séra Jón sleppt,
en í þess stað býst han við rétt bráðum að gefa út annað fullkomnara
í sórstökum bœklingi.
XOo^