Sameiningin - 01.03.1902, Blaðsíða 9

Seytjándi passíusálinrinn
og texti sá, sem þar er lagt út af.
Frásagan um afdrif Júdasar frá Karíot, hins svikula læri-
sveins, er aukaþáttr í píslarsögu frelsarans, henni aS sjálfsögSu
tilheyrandi, en þó í rauninni utan viS hana. Matteus kemr
meS þann auka-harmsöguþátt í 27. kapítula guSspjalls síns
öndverSum, 3. —10. v. GuSspjallamaSrinn skýtr þeim þætti
inn í píslarsöguna undir eins á eftir aS hann hefir meS fám
orSum skýrt frá dauSadóminum, sem ráSiS mikla gySinglega
kvaS upp yfir Jesú á fundi sínum snemma morguns á föstu-
daginn langa, og því aS þeir hafi fariS meS hann sem band-
ingja til Pílatusar, rómverska landstjórans. Gæti eftir því
virzt, aS hiS hryllilega örvæntingar-tiltœki Júdasar hafi þá ein-
mitt komiS fyrir. En þó er hitt allt eins iíklegt, þegar vand-
lega er aS gætt, aS þaS hafi ekki veriS fyrr en nokkru síSar
um morguninn, þá er Pílatus loks hafSi látiS GySinga-höfS-
ingjana kúga sig til aS staSfesta dauSadóm þeirra yfir Jesú og
boSiS, aS hann skyldi leiddr út til krossfestingar. Þessi síSar-
nefndi skilningr er í sjálfu sér öllu sennilegri en hinn, enda
má hœglega samríma hann viS sögu guSspjallamannsins, þótt
þættinum um atburS þennan sé skotiS inn í aSal-harmsöguna
þar sem hann stendr. Plallgrímr Pétrsson hefir nú orkt heil-
an sálm út af afdrifum Júdasar, sextánda passíusálminn:
,,Júdas í girndar-gráSi“, alls 15 vers. ÞaS er mjög lærdóms-
ríkr og dýrmætr sálmr, og myndi flestum finnast, aS meS því,
sem þar er tekiS fram, sé trúarmáls-efni þaS, er felst í þeim
sérstaka, stór-hryggilega aukaþætti píslarsögunnar, algjörlega
tœmt. En augsýnilega hefir skáldiS góSa ekki veriS þeirrar
skoSunar. Hann minnist í 16. sálminum aS eins lauslega á
þaS, hvaS gjört hafi veriS viS þá þrjátíu silfrpeninga, launin
fyrir ódáSaverkiS, sem Júdas í örvæntingarœSi fleygSi í œSstu
prestana áSr en hann deyddi sjálfan sig. Þeir vörSu því fé til
þess aS kaupa fyrir lóSarblett — leirkerasmiSsakrinn, sem
nota mætti fyrir grafreit handa útlendum mönnum, er dœi í
Jerúsalem. Þetta atvik gæti virzt einskisvirSi í trúarlegu til-
liti, og því ástoeSulaust fyrir sálmaskáldiS aS gjöra annaS viS