Sameiningin - 01.03.1902, Blaðsíða 16

12
ig. Kristnin guSs hér um heim
heitir Jerúsalem;
í hana’ inn komast hlýtr
hver sem miskunnar nýtr.
23. Eg lofa, lausnarinn, þig,
sem leystir úr útlegS mig;
hvíld næ eg náðar spakri
nú í miskunnar akri.
20. I henni’ hver einn sá er,
á Jesúm trúir hér,
skírðr og alla vega
iðrun gjörir daglega.
24. Þú gafst mér akrinn þinn,
þér gef eg aftr minn;
ást þína á eg ríka,
eigðu mitt hjartað líka.
21. Ókvíðinn er eg nú,
af því eg hefi þá trú,
miskunn guðs sálu mína
mun taka’ í vöktun sína.
25. Eg gef og allan þér,
æ meðan tóri' eg hér,
ávöxtinn iðju minnar
í akri kristninnar þinnar.
22. Hvernig sem holdið fer,
hér þegar lífið þver,
Jesú, í umsjón þinni
óhætt er sálu minni.
26. Eins bið eg aumr þræll,
að unnir þú, Jesú sæll,
liðnum líkama mínum
legstað í akri þínum.
27. Hveitkorn þekktu þitt, I í byndini barna þinna
þá upp rís holdið mitt; | blessun láttu mig finna.—Amen.
Prestaskortrinn.
Eftir séra BjöeN B. Jónsson.
Einu sinni sem oftar safnaöist mesti fjöldi fólks til Jesú.
Hann komst við í'hjarta sínu, þegar hann sá, hvernig ástatt
var fyrir því: ,,Þa8 var hiröingarlaust sem sú hjörð, er eng-
an hirSi hefir. “
Ástand vort, íslendinganna margdreiföu hér í Vestrheimi,
hefir löngum verið líkt þessu ástandi fólksins á Gyöingalandi.
Um stóra hópa fólks vors hefir ávallt mátt segja: ,,Þeir eru
sem hjörö, er engan hiröi hefir. “
Hvernig stendr á því, a5 slíkt ástand skuli geta átt sér
staS nú á þessari miklu kristniboðs-öld, nú, þegar trúboðiS
kristilega er rekiS af meira kappi í heiminum en nokkru sinni
áðr, nú, þegar hirðar drottins fara um öll lönd og til afskekkt-
ustu og aumustu þjóðflokka? Hefir guð gleymt oss? ESa
er sökin hjá mönnunum, sem trúað hefir veriö fyrir íslenzkum
kristindómi ?
Eg hefi lesiö sögu hinna annarra þjóðflokka lúterskrar
trúar, sem til þessa lands hafa flutt löngu á undan oss Islend-
ingum; og eg sé af sögu þeirra, að móSurkirkjan heima,
hvort heldr í Þýzkalandi eöa skandinavisku löndunum, hefir