Sameiningin - 01.03.1902, Blaðsíða 14

10
kærleik hans syndurunum bágstöddum til handa. Jesús kaup-
ir akrinn fyrir oss, ekki meS peningagjaldi, heldr meS heilögu
blóSi sínu, — fyrir oss, sem syndarinnar vegna vorum eins og
útlendingar, útlagar, er hvergi eiga heima. í akri miskunnar-
innar getum vér nú átt heima og notiS hvíldar — sökum friS-
þægingarpísla frelsarans. Lífs og liSnum er oss þar borgiS.
Þetta fagnaSarmál útskýrir Hallgrímr margvíslega og meist-
aralega allt út aS 18. versi sálmsins. En þá fer hann aS
gjöra grein fyrir því, hvaS frá mannsins hálfu útheimtist til
þess, aS hann fái notiS þessarar miklu blessunar.
,,En þú skalt aS því gá:
akrsins greftran þá
engir utan þeir fengu,
í Jerúsalem (sem) gengu. “
Menn verSa aS koma inn í kristnina — Jerúsalem táknar
kristna kirkju — og dvelja þar í trúnni á Jesúm, hafa látiS
skírast og vera daglega iSrandi. Allir slíkir geta ókvfSnir ver-
iS í lífi og dauSa.—Frá 22. versi verSr sálmrinn aS bœn,
þakkandi, lofsyngjandi og biSjandi bœn til frelsarans. Og
þar verSr aSal-orS textans — akrinn — í huga skáldsins aS
einskonar gimsteini, sem í sólarbirtunni framleiSir margvísleg
geislabrot fyrir auga áhorfandans eftir því, hver flötr steinsins
snýr aS honum:
,,Þú gafst mér akrinn þinn,
þér gef eg aftr minn;
ást þína á eg ríka,
eigSu mitt hjartaS líka. “
MannshjartaS er líka akr. Sá akr skal drottni gefinn. I
næsta versi þar á eftir er minnzt á akr kristninnar, og þess
beSiS, aS ávöxtr lífsstarfsins lendi þar, meS öSrum orSum:
komi kristinni kirkju aS gagni. Og loks lætr skáldiS akrinn
tákna vígSan grafreit guSs barna — kirkjugarSinn. Hann
beiSist þess af drottni, þótt auSvitaS sé þaS ekkert sáluhjálp-
aratriSi, aS hann framliSinn fái aS hvíla í helgum reit. Þessi
sama ósk Hallgríms Pétrssonar kemr víSar fram í trúarljóSum
hans. Hann þráir þaS auSheyrt mjög sterklega, aS honum
veröi í öllum skilningi veitt kristileg útför.*) Og flestum trú-
*) Einkum í bœnarljóðunum ,,Um kristilegaburtför" (,,Enn ber eg andar
kvein") 24., 31.—35. v. Athuga enn fremr 49. passíusálminn (14,-22. v.).