Sameiningin - 01.08.1902, Blaðsíða 8

88
honum væri sökkt í sjávardjúp. “ Myndi ekki vera réttara
fyrir kristna kennendr að fara eftir orSum hins síöarnefnda
en hins fyrrnefnda ? — Menn hafa alls engan rétt til að
hneyksla aöra, hvorki meö því, sem taliö er vísindalega sann-
aö, né neinu ööru.
Annars skal hér ekki meira sagt um hneykslanamál
þetta. Því eg tók það all-rœkilega til íhugunar í fyrirlestri,
sem eg flutti á kirkjuþingi að Garðar nú fyrir skömmu. Og
sá fyrirlestr kemr væntanlega á prent áðr en mjög langt líðr.
I ritgjörð séra Björns B. Jónssonar í ,,Sam. “ xvn, i
um prestaskortinn hér er þess getið, að samkvæmt löggjöf frá
kirkjuþingi 1893 myndi enginn mótmælalaust geta fengið inn-
göngu í kirkjufélag vort, sem fylgdi stefnu hinnar hærri
kritíkar og vefengdi það guðs orð, sem hann á að kenna.
Séra Jón Helgason hefir í blaði sínu snúizt um á hæl og
hnakka út af þessu. Og nú kemr hr. E. H. og bœtir þar
gráu ofan á svart. Þegar hann í grein sinni er kominn að
því atriði, þá er það, að hann beitir allri orku mælsku sinnar
til þess að hrífa tilfinningar manna.—, ,Það gjörir ekkert til,
hve maðr væri nátengdr Kristi í anda ; þaö gjörir ekkert til,
hvað maðrinn vildi leggja í sölurnar fyrir málefni Krists; það
gjörir ekkert til, hve miklum hœfileikum hann væri búinn til
að efla guös ríki á jörðinni; það gjörir ekkert til, hve hógvær
hann væri eöa miskunnsamr eða hreinhjartaðr eða friðsamr ;
það gjörir ekkert til, hve mjög hann hungraði eða þyrsti eftir
réttlætinu; það gjörir ekkert til, hve hœfr hann væri fyrir
himnaríki; — inn í kirkjufélagið kœmist hann ekki, ef hann
hefði þær skoðanir á tilorðning ritningarinnar, sem allir vís-
indalega menntaðir guðfrœðingar í flokki mótmælenda í
Norðrálfunni hafa. “—Ekki er því að neita: það er prýðilega
gengið frá þessari klausu að orðalaginu til. En hugsunar-
gangrinn, röksemdaleiðslan, er nákvæmlega eins og hjá vestr-
íslenzku Unítörunum, þegar þeir á dögum hr. Einars Hjör-
leifssonar hér voru að fárast yfir ófrjálslyndi kirkjunnar og
skilyrðum þeim, sem Jesús Kristr hefirsett mönnum fyrir því
að geta náð inngöngu í guðs ríki, Að sœkja mál sitt á þennan