Sameiningin - 01.12.1950, Blaðsíða 7

Sameiningin
165
Jól í sveit ó íslandi
Eftir MRS. G. JÓHANNESSON
Jól í sveit á Islandi: Það er einhver töfraljómi yfir
þessum orðum. Þegar ég var barn sögðu foreldrar mínir
(Jónas og Sigríður Helgason í Argyle-bygð) mér frá jólunum
í sveitinni þeirra heima. Það voru jól, sem byrjuðu kl. 6 á
aðfangadaskvöld; þá þurftu allir að vera búnir með verkin
sín, og komnir í beztu fötin, sem þeir áttu. Svo var börn-
unum gefin kerti, sem þau kveiktu á og létu loga nóttina
helgu. Það er nú langt síðan að ég hlustaði hugfangin á
þessar frásagnir, en töfraljóminn af þeim skín enn bjartur
í safni minninganna. Og því var það sérstök gleði fyrir mig
að vera gestur hjá frændum og vinum í Mývatnssveit í S.
Þingeyjarsýslu á íslandi, veturinn 1948—49, og mega hlakka
þar til jólanna. Það er fagurt útsýnið í sveitinni; fjallahring-
urinn og vatnið með hólmunum í. Að vísu voru fjöllin nú
þakin snjó svo að glitraði á þau í gegn um blámóðuna, og
vatnið var ísi lagt, en þess meira gaman að ferðast yfir það
þvert og endilangt í jeppabíl; og gaman var þegar hópur
af álftum flaug upp við hliðina á okkur, því heitir hverir
valda því að vatnið frís þar ekki, og eru víða auðir blettir
innan um ísinn. Mér fanst að náttúran í vetrardýrð sinm
gjöra sveitina enn yndislegri og svipmeiri.
En margt var nú breytt síðan foreldrar mínir áttu þar
heima, þá voru engin steinsteypt hús eða rafurmagnsljós.
Nei: þá voru dimmir og kaldir torfbæir, og þó var fólkið
hér svo sælt, og enn elskar hann pabbi sveitina sína. Og
nú var ég þarna komin, og mér var tekið svo vel, rétt eins
og að ég væri komin heim eftir langa burtveru. Ég sat oft
við gluggann í herberginu mínu og horfði yfir vatnið, og
sá Belgjarfjall; þar skamt frá stóð bærinn hans pabba.
Mér datt í hug kvæðið hans Davíðs Stefánssonar frá Fagra-
skógi — Við Sellandsfjall í Mývatnssveit. Seinasta erindið
er svona:
Hver er sá máttur, sem hugann heillar
til heimkynna nótt og dag.
Bláfjalla seiðurinn bylgju-hvíslið
og barnsins hjarta lag.