Sameiningin - 01.04.1958, Qupperneq 11

Sameiningin
9
ASMUNDUR GUÐMUNDSSON, tlr. tlieol.. biskup íslands:
Samstarf að kristindómsmálum
i.
Þegar ritstjóri þessa tímarits bað mig um grein í það,
varð mér þegar ljóst, að ég ætti að skrifa um samstarf með
Islendingum austan hafs og vestan að kristindómsmálum —
leitast við að lýsa því, eins og ég hefi kynnzt því, ef eitthvað
mætti af því læra.
Ungur fékk ég köllun til prestsskapar frá Vatnasöfnuð-
um í Saskatchewan í Kanada og þjónaði þar fjórum söfnuð-
um 1912—1914. Söfnuðirnir voru áhugasamir um að geyma
trúarlífsins að heiman, einkum unni gamla fólkið mjög
sálmum Hallgríms og Jónsbók. Guðsþjónustur voru ágæt-
lega sóttar, einkum af einum söfnuðinum, enda voru þar
flestallir í söngflokki. Kom það jafnvel fyrir ósjaldan, að
hvert mannsbarn var við guðsþjónustuna. Unga fólkið unni
Islandi ekki síður en eldri kynslóðin. Því var ísland landið
helga, og tók það oft svo til orða: „Heima á Islandi.11 Það
talaði yfirleitt vel móðurmál sitt og vildi vanda það. Þess
vegna tók það fagnandi kennslu í íslenzku við unglingaskóla
og las þar af miklum áhuga og góðum skilningi ljóð Einars
Benediktssonar. Með sama hætti stundaði það nám í kristn-
um fræðum fyrir fermingu.
Mánaðartíma starfaði ég vestur undir Klettafjöllum,
lengst í Markerville í grennd við heimili Stephans G.
Stephanssonar. Hann var lifandi dæmi þess, hve alda vestur-
íslenzkrar menningar getur risið hátt, dæmi, sem aldrei má
gleymast, heldur á að benda komandi kynslóðum.
II.
Á þessum árum voru hörð átök milli gamallar guðfræði
svonefndrar og nýrrar og ollu klofningi Kirkjufélagsins
vestra- Hafði Þórhallur biskup sterka löngun til þess að fara
vestur og reyna að koma í veg fyrir hann, en heilsan leyfði
honum það ekki. Þótti mörgum grátlegt, að kirkjuleiðtog-