Sameiningin - 01.03.1936, Qupperneq 23

ust og andi Guðs kom til móts við anda mannanna? Það
má vera að hún sjáist ekki langt til nú í moldrykinu. En
hún stendur. Og að hún fái að standa og stæklca er mann-
kynsins einasta von. Frá kirkjunni þeirri kemur mörgum
mönnum hljálpræði nú. Raunar er það undravert, hvað sú
kirkja orkar, kirkja samvinnunnar, nú í neyðinni, þó lítið
beri á. Þaðan er mönnum kominn sá hinn veglegi andi
hjálpsemínnar, sem fyllir brjóst fjölda fóllcs, svo ahlrei hefir
í sögu veraldarinnar komið í ljós jafn-mikil mannúð og líkn-
arlund eins og nú í dag. Það er bjarti geislinn í dimmunni
nú.
Kirkja bræðranna var reist fyrir mörgum öldum. Hún
var reist af trésmið, sem kom frá Nazaret á Gyðingalandi.
Hún var vígð þann dag, sem kallaður er föstudagurinn langi,
daginn, sem kirkjusmiðurinn lét lífið fyrir hugsjón sína.
Ivristur reisti í heimi hér kirkju þeirrar hugsjónar, að
mannbræður hans hér í veröldinni losnuðu við dvrseðli
samkepninnar, og temdu sér lund samvinnu og einingar,
eins og hann sagði að tiðkast á því æðra tilverustigi, sem
hann nefndi Guðsríki. En líða hafa þurft allar þessar nítján
aldir, áður en mennirnir áttuðu sig á því, að samkepnishyggj-
an, sem ríkt hefir alt frá fortíð mannsins í dýraríkinu fram
á þennan dag, er nú komin í mát. Verður hugnæmt að vita,
að hverju mennirnir snúa sér nú.
Nokkur merki má þess sjá, að marga fýsi nú að fara
að sækja samlyndis kirkju bræðranna, hætta að girða um-
hverfis akurbletti sína, og jafnvel bera korn af sínum akri
inn á akur bróður síns.
Vist er það, að hvar sem vitrir menn nú ræða eður rita
um mannfélagsmálin, er sömu úrlausn hampað. Þeim kem-
ur öllum saman um það í orði kveðnu, að nú verði að breyta
til, nú verði þjóðirnar að hætta sinni svakalegu samkepni,
ekki aðeins láta af vígbúnaði og bardögum, með þeinr til-
kostnaði, sem alþýðan ekki lengur fær risið undir, heldur
líka láta af viðskifta-ofbeldi öllu og fara að vinna saman.
Eming mannkynsins, í stað sundrungar, verður að viður-
kenna, samvinnu í stað samkepni.
Engum er það að líkindum Ijósara en sjálfum stór-
gróðamönnunum (capitalistunum), að dagar þeirra eru bráð-
um tahlir. Fésýslumaður voldugur á Wall St. í New York
reit fyrir skemstu sóknarpresti sínum sendibréf. Hafði
kennimaður sá undanfarna sunnudaga talað af spámannlegri