Sameiningin - 01.04.1940, Qupperneq 6

52
Upp frá djúpi eymdar minnar
Allslaus sál mín flýr til þín;
Og í trausti elsku þinnar,
Efnin vönd þér felur sín.
Herra! Til mín hneig þitt eyra,
Hjartans kvak mitt virztu að heyra.
Hrærðu strengi hjarta míns
Helgum lcrafti anda þíns.
Yfirgefnum, aumum, snauðum,
Unn mér líknar kærleiks þíns;
Leið mig — heygðan lífs. í nauðum,
Lóttu á þrengslum hjarta míns.
Mótgang lífs í blessun hreyttu,
Biðlund mér í þrautum veittu.
Bænheyr, Drottinn, barnið þitt,
Bjargið alda, vígi mitt.
Maria G. Árnason.
Vandamál ungdómsins
Eftir séra Harald Sigmar
Sérhverri ltynslóð, sem uppi er virðist finnast að vanda-
xnál ungdómsins, eða öllu heldur vandamál sín út af ung-
dóminum, séu meiri og alvarlegri en hjá nokkurri annari
kynslóð. I því el'ni finst hverri kynslóð sýnilega að hún
hafi meiri erfiðleika við að stríða en dæmi séu til.
Það er í alla staði heilbrigt að láta sér ant um ungdóm-
inn og vandamál hans. Og það er einnig réttmætt að hugsa
um þau vandamál, sem á einhvern hátt eru tengd við hina
uppvaxandi kynslóð. En hitt er verra að á þeim vegum
kemur oft franx öfgasemi og ósanngirni. Og það mun
sanni næst, sem spakir menn hafa stundum haldið fram, að
angdómurinn hjá einni kynslóð sé ekki neitt erfiðari og
/erri en ungdómur annara kynslóða, nema |)á ef svo skyldi
/era, að kynslóðin sjálf sé öðrum kynslóðum verri.
Eitt er vandamál og líka sorgarefni, sem vert er að
athuga hér, að við hinir uppvöxnu og fulltíða, leggjum oft
snörur og freistingar á leið ungdómsins. Við gjörum það
bæði vísvitandi og óafvitandi. En við ávítum svo ungdóm-
inn harðlega fyrir það að falla í slíkar snörur, eða fyrir
slíkum freistingum. En engum getur xneð neinu móti dul-