Sameiningin - 01.03.1941, Blaðsíða 13

43
Hér þó nú skifti heimurinn
hlæjandi auði sín,
endar sá glaumur eitthvert sinn;
þá æfi lífsins dvín
láttu mér hlotnast, Herra minn,
hlutfall næst krossi þín,
svo dýrðar fegursti dreyri þinn
drjúpi á sálu mín. (36, 10)
Hvort eg sef, vaki, sit eður stá
í sælu og hættum nauða,
krossi þínum eg held mér hjá
horfandi á hlóð þitt rauða;
lát mig einnig þá æfin þver,
út af sofna á fótum þér,
þá kvíði eg sízt við dauða.
Svo vil eg' enda píslarsönginn hans með hásöng hans í.
lokaversi sálmsins hans dýrlega um Jesú síðusár, 48, 19:
Hjartans instu æðar minar
elski, lofi, prísi þig,
en hjartablóð og benjar þínar
hlessi, hressi, græði mig:
hjartans þýðar þakkir fínar
þér sé gæzkan eilífleg.
Friðþægingin var Hallgrími Péturssyni náðarerindi
Guðs til mannanna á krossi Jesú, þeim til lífs og eilífrar
sælu, eins og' hún var postulanum Páli og allri kristni frá
upphafi. Og hún verður óbreytt til enda alda, þrátt
fyrir mismunandi útskýringa-tilraunir trúfræðinga, eins og
sólin verður sama sólin, hverjar svo sem fræðiskoðanir vís-
indanna kunna um hana að verða. N. S. Tli.
áfram
Föstuhugleiðing eftir séra Harald Sigmar
í píslarsögu frelsara vors eru fjölda margir sláandi og
viðkvæmir þættir. Enda er ekki að furða þó svo sé. Þar
eru og líka ýmsar myndir, sem móta sig fast í huga manns,
og líða seint úr minni.
Það er auðsætt að margar þær myndir hafa líka mótað