Sameiningin - 01.04.1942, Qupperneq 9

55
tekið var á móti offrinu. Það var allmikið meira en áður
hefir verið síðan eg kom hingað, jafnvel meira en á jólun-
um.
Ýmsa gamla vini hitti eg við þessa guðsþjónustu, sem
unun var að sjá. Kona var þar, sem eg hafði fermt á
Gimli. Nú voru 35 ár liðin síðan hún hafði séð mig, en
guðsþjónustunnar naut hún eins og hún hefði aldrei farið
burt frá íslendingum. Hún á nú heima í Victoria. Sumt
fólk var þar sem eg aldrei hafði séð áður og var einnig
unun að kynnast því.
Hvað er að segja um áhrif guðsþjónustunnar? Þar get
eg auðvitað ekkert sagt, því Guð einn er hjartnanna rann-
sakari”; en í fávizku minni virtist mér þarna vera sönn
guðsþjónusta.
Önnur páskadagsguðsþjónusta hófst hér í Vancouver á
undan þessari, og stendur sú guðsþjónusta yfir enn; en það
er upprisudýrðin á náttúrunni. í febrúar sá eg litlar blóm-
krónur fast niður við moldina, vera að opna sig mót sólar-
geislunum. Þar voru blá, hvít og gul blóm. Síðan hefir
þetta stöðugt haldið áfram. Þetta er dásamlegt blómaland.
Mikið af blómum er hér í moldinni í görðunum allan vetur-
inn, og svo eru þau, þegar vorar, smátt og smátt að opna
dýrð sína mönnunum til ununar. Knapparnir geyma lauf-
in og blómin yfir veturinn. Þar fá þau fullkomna varð-
veizlu, “hvílurúm værast.” Þar er þeim búið “svefnhús
sætt” þangað til upprisuengillinn kemur til þeirra á vorin.
í hinni mestu kyrþey rísa þau af dvala, nudda stýrurnar úr
augunum, finna vængjaþyt blíðviðrisins, opna svolítið dyrn-
ar á svefnhúsinu. “Skoðið akursins liljugrös, hversu þau
vaxa,” sagði Frelsarinn. Þau vaxa jafnvel áður en þau
komast út úr svefnhúsinu sínu. Á sínum tíma komast þau
út og syngja Guði lof og dýrð með fegurð sinni. Himnarnir
segja frá Guðs dýrð og festingin kunngjörir verkin hans
handa.” Ekki er minni lofsöngur blómanna. Enska skáld-
ið Chaucer, þegar hann er að lýsa fögrum degi í apríl-
mánuði, sagðist nærri því hafa trúað því, að hann hafi
heyrt laufin og blómin vaxa. Víst er um það að óður lífs-
ins heyrist í öllum þeim sálum, sem finna Guð í tilver-
unni. Hver sem eyru hefir, hann heyri, hvað blómin syngja
á vorin. Hver sem augu hefir, hann sjái dýrð Drottins í
því sem vex á jörðunni. “Ó, sjá þú Drottins björtu braut,”
eining í upprisu náttúrunnar.
Eg sagði: hér er mikið af blómum: mesti sægur blóma,