Sameiningin - 01.04.1942, Blaðsíða 16

62
Ung var þjóð og óreynd næsta,
Eignaðist þó sögu glæsta,
Átti dirfð og drengi stærsta.
Áa gegnum alda-hljóm
Borist hafa sigur-sögur
Sígildar og ljóða-bögur,
Verkin mörgu frægðarfögur
Fyrir Krist og kristindóm.
Kristni tók á þrúðgu þingi,
Þótti sæma íslendingi,
Fjáðum jafnt sem fátæklingi,
Að ganga í lið við Hvíta-Krist.
Síðan hefir lýður lotið
Lávarðinum, margoft brotið,
Engu að síður ást hans hlotið
Aldaraðir frá því fyrst.
Styrk að lifa, styrk að líða,
Stríða, vonarsigurs bíða,
Mannslund þá, sem mann má prýða,
Mjúka, sterka þó sem stál.
Skylt að geyma arfinn æðsta,
Aldrei gleyma hinu stærsta,
Láta teyma hátt hið hæsta —
Eignast eilíft sína sál.
Þjóðararfinn þann að rækja,
Þann í brunninn lífsvatn sækja,
Njóta allra andans tækja,
Skylda lífs er öllum lýð,
Eins og það að vaxa að viti,
Vinna meðan lífs er hiti,
Ei að gefast upp af striti,
Keppa áfram alla tíð.
Þjóðar-arfur, kristin kirkja,
Kennir manni lund að yrkja,
Vill hún og til alls góðs styrkja
Eins og móðir gæðagóð.
Sólin hennar, sjóli hæða,
Sálarlífs og andans gæða,
Hann er lét til lífs sér blæða,
Orka lífs er allri þjóð.
Marz ’41
N. S. Th