Sameiningin - 01.04.1942, Qupperneq 10

56
sem ræktuð eru í görðum og einnig mikið af viltum blóm-
um. Einnig er ræktað mikið af blómaviðum. Sumir þeirra
eru lágir buskar, en aðrir eru nokkuð há tré. Sum þeirra
eru íklædd hinni dásamlegustu blómadýrð. Öll ávaxtatrén
eru þakin blómum á vorin. Það er tilkomumikil sjón að
horfa á þau þegar þau eru í hátíðarskrúða sínum. Úti í
viltum skóginum er hér einnig mikið af blómaviðum. Varp-
ar það ekki lítilli dýrð á útsýnið.
í heild má segja, að fólkið hér meti mikils blómadýrð-
ina og noti tækifærið mjög vel að gjöra fagurt umhverfis
heimili þeirra.
“Gott er að vér erum hér herra.” Gott er að hafa lif-
andi sannfæringu fyrir hjástoð og handleiðslu Guðs. “Sæil
er sá, er situr í skjóli hins hæsta, sá er gistir í skugga hins
almáttka, sá er segir við Drottin: “Hæli mitt og háborg,
Guð minn er eg trúi á.” Gott er að sjá upprisudýrð Drott-
ins í lífinu, sem hann hefir gefið oss á jörðunni; en mest
af öllu er um það vert, að vér hyllum mannkyns Frelsar-
ann risinn upp frá dauðum, sönnun þess lífs sem aldrei
deyr.
“Upprisuljós þitt, lát upprisni Drottinn oss lýsa,
eilífs til samfundar með þér oss leiðina visa.
Deyð sálna deyð, deyð vora spillingarnevð:
upp lát oss andlega rísa.” R. M.
Guð hjálpi mér, segir maður þegar hættu og voða ber
að höndum, og líkaminn er þjáður af kvölum. Enn þegar
sálin er í hættu, sefur samvizkan.
“Hræðstu sálarmorðið,” segir skáldið!
Eg var staddur í blautu götu, og jörðin var að síga
undan fótum mér, niður í hylstraum árinnar, sem beljaði
með fram jarðskriðunni, sem kölluð var Blautagata. Heitt
andvarp og bæn til Guðs var það eina, sem hjálpað gat, og
var hvorutveggja flutt af hreinu hjarta, og Guð heyrði
bænina, og fótur minn stöðvaðist á steini og lífdagar mínir
voru veittir mér af Drottni allsherjar. Þá gaf eg Guði
hjarta mitt, hét honum trúfesti minni. Guð gefi m.ér að
halda því til dauðadags.
Aftur hefi eg verið staddur í Blautugötu. Þegar eg hefi
(