Sameiningin - 01.07.1919, Blaðsíða 14

136
Eg vil víkja máli mínu frá þessum umhugsunum um
frelsið, að þeim óumræðilega mikla vanda, sem nú stendur
í sambandi við iðnaðar- og atvinnumálin, af því mér finst
hér nokkur skyldleiki á milli. pað er vissulega stórt vanda-
mál þetta, sem snýst um iðnaðinn og atvinnuna, og snertir
verkveitendur, verkþiggjendur og reyndar allar stéttir eða
flokka mannfélagsins. Eg finn, að eg þekki þetta mikla
vandamál ekki nógu vel, til þess að ræða um það svo ítar-
lega sem þyrfti. En mér finst að kirkjan þurfi að hugsa
um það og fást við það, sem eitt af sínum stóru vandamái-
um, og reyna að hjálpa fólki til að koma því á sem farsæl-
astan grundvöll. pess vegna bendi eg á það hér, og set
fram þær hugsanir um það, sem mér virðist eg hafi náð
einhverjum tökum á. Breytingar eru fyrir hendi á því sviði;
þær hljóta að koma og eru nú þegar að koma. En það skift-
ir miklu máli, hvernig þær koma, og á hvaða grundvelli þær
eru innleiddar. Um það verður að hugsa. Breytingar voru
líka nauðsynlegar á Kússlandi, ekki bara í iðnaðarmálum,
heldur og í öllum stjórnmálum og mannfélagsskipulagi, og
reyndar á öllum sviðum. En urðu ekki breytingarnar, er
þær komu, sorglegar slysfarir, af því öfga- og ofsa-stefnur,
sem vildu ekki aðhyllast hinn sanna grundvöll, urðu ofaná.
Og ef breytingarnar í iðnaðarmálum lands vors og heimsins
í heild sinni, verða bygðar á röngum grundvelli, þá hljóta
þær líka að verða slysfarir og öllum stéttum mannfélagsins
til böls.
“Annan grundvöll getur enginn lagt, en þann, sem lagð-
ur er, sem er Jesús Kristur”. Og á þeim grundvelli þurfa
þau mál að hvíla. En öfga- og ofsastefnurnar spilla milli
kirkjunnar og fólksins; þess vegna meðal annars er oft svo
mikill vandi fyrir kirkjuna að hjálpa áfram málefnum
verkamanna, og gjörast leiðtogi fólksins í baráttu fyrir
hollum, þörfum og hæfilegum breytingum og umbótum, þó
hana vitanlega sárlangi til þess. pað er stundum bent á
kirkjuna og sagt: “Horfið á kirkjuna með hennar kristin-
dóm og með hennar Krists-anda. par er sundrung og
flokkadráttur. Ekki er þaðan að vænta neins styrks í þá
átt að leysa úr vanda iðnaðarmálanna. Kristindómurinn
getur ekkert hjálpað.” En þetta er einmitt hörmuleg villa.
Stundum hefir sundrungarandinn ríkt of mjög í kirkj-
unni, fyrir sakir veikleika og syndsemi mannanna, sem í
henni starfa. En þegar starfað er í anda Jesú Krists og á
hans grundvelli er þó einmitt í kirkjunni, eða í þeim boð-
skap, sem hún flytur, það afl, sem er nauðsynlegt til að