Sameiningin - 01.07.1919, Síða 32

154
•aí þeim, sem þú hefir undir höndum, því stærri er ábyrgö þín gagn-
vart Guöi og mönnum. Gjöfum GuSs eigum vér aö skifta me8 oss
x ást og friSi, en ekki berjast um þær eins og óargadýr um ránsfeng
/Post. 2, 44-47 ; 4, 82-35j. d. í hverju þjóhfélagi eru ólánssamir
menn, sem falliS hafa í hendur ræningjum (Lúk. 10, 30). 'Það er
ekki nóg að hjálpa manninum við veginn. Vér eigum að leita uppi
stigamennina og stökkva þeim á brott. (Q) Hvað segir Jesús uni
kmstilega hjálpsemi? Hann lýsir henni mjög ítarlega í dæmisögunni
um góöa Samverjann fLúk. 10, 33-37). Tak vel eftir hverju atriði
þar: Aðgætni Samverjans, vorkunnsemi, framtakssemi, fórnfýsi,
kostgæfni við góðverkið fsbr. Gal. 6, 9). (7) Hverju heitir frelsar-
inn þeim, sem rcekja boð hans um miskunn og hjálpsemi? Hann heitir
þeim náð sinni og rikulegri blessun éMatt. 25, 34-40; Mark. 9, 41;
Lúk. 14, 14; Gal. 6, 9; 1. Tím. 6, 18j.'
Verkefni. 1. Líknarverk frelsarans. 2. Bræðrafélagið í fyrstu
kristni. 3. Hvernig kristna skuli þjóðlíf og stjórnarfar.
IX. LEXÍA. — 31. ÁGÚST.
Bindlncli.—JJanlel 1, 8-2Ó.
Minnistexti:—Sérhver, sem tekur þátt í kappleikum, er bind-
indissamur í öllu.—4. Kor. 9, 25.
Umrcdðuefni:—Bindindishreyfingin og framför hennar. Til hlið-
sjónar: Róm. 12, 1. 2; 13, 8-14; 14, 1-23; 1. Kor. 9, 24-27. Skyldur
þær við Guð og menn, sem lýst hefir verið í undanförnum lexíum
þessa fjórðungs, fela í sér vissar skyldur við sjálfa oss; því að sá
sem fer illa með eigið lif sitt, líkamlegt eða andlegt, eyðir gjald-
eyrinum, sem hann á að borga Guði og náunganum skuldir sínar
með. Einhver allra stærsta skyldan gagnvart sjálfum oss er bindindis-
skyldan. (1) Hvað er bindindi? Bindindi er það, að hafa viturlega
stjórn á sjálfum sér; að halda í hemilinn á öllu, sem lágt er og lélegt
í eðli voru, til þess að vor betri maður fái notið sín og þroskast. Oft
er orðið notað um heilsusamlega takmörkun á líkamlegum nautnum
og ástríðum. (1. Kor. 9, 27; sbr. 1. Pét. 2, 11; 6. Passíusálm, 13. v.j.
(2) A þá líkams-lífið engan rétt á sér? Jú, vissulega. Líkaminn er
gjöf Guðs. Að neita sér um þarfir eða nautnir er engin dygð í
sjálfu sér, sé það ekki gjört í kristilegum tilgangi fRóm. 14, 17).
(3) Hver er tilgangur kristilegs bindindis? Að geta helgað GufJi
óflekkaða sál og þjónað honum með óskertum kröftum JRóm. 12,
1. 2); að vera réttilega búinn undir eilíft líf i dýrðarríki Drottins
JRóm. 13, 11-14; 1. Kor. 9, 24. 25), og að verða ekki náunganum til
hneykslunar fRóm. 14. kap., einkum 7. og 21. v.J. (A) Hví er svo
ervitt að vera bindindissanmr? Freistingarnar eru svo margar.
Fyrst og fremst ástríðurnar hið innra, en utan að kemur heims-
sollurinn, ilt eftirdæmi þeirra sem miklir eru taldir, glys og munaður
hcimsins, fortölur kunningja vorra, hræðsla við að styggja þá, sem
mega sín mikils JDan. 1, 8. ÍÓJ. (5) A hverju þurfum vér að halda