Sameiningin - 01.12.1923, Síða 20

370
ir mig langað til að vera hjá þeim eins og þessi jól. pað
var inndælt að vera hjá þeim, þegar börnin voru lítil, og
eg held að eg hafi haft eins gaman af jólatrénu og nokkurt
barnanna. En nú er hún María mín trúlofuð, og mig lang-
aði svo mikið tii að fá að vera með henni og unnustanum
henar og gleðjast af gleðinni þeirra.”
María var henni kærust allra barnabarnanna; hún
hafði augun hans afa síns og glóbjart hrokkið hár eins og
hann, og var líka greind og stilt eins og hann hafði verið.
Og siðan hún hafði trulofast Jóni Turton, ungum og efni-
legum verkfræðingi, hafði ömmu langað ákaflega mikið
til að fá að kynnast honum, til þess að hún gæti gengið
úr skugga um það, hvort hann væri svo góður maður, að
hann ætti skilið að fá að eignast uppáhaldið hennar. Og
hún hafði verið að hlakka til að fá nú tækifæri til þess á
jólunum. En þá fór það svona.
Amma náði í skriffærin sín, og skrifaði dóttur sinni
ástúðlegt bréf. Hún sagðist vel geta skilið hvernig ástatt
væri hjá þeim., og þau skyldu engar áhyggjur hafa út af
sér, því að sér myndi líða vel á jólunum. Hún þakkaði þeim
kærlega fyrir jólagjöfina, og kvaðst mundu hugsa til þeirra
og biðja þeim blessunar Guðs. Með bréfinu sendi hún
jólagjafirnar, sem hún hafði sjálf búið til handa þeim í
tómstundum sínum mánuðina síðustu; hún hafði neitað
sjálfri sér um ýms þægindi, til þess að geta haft efnið í
þessum hannyrðum sínum sem vandaðast.
En peningaseðilinn, sem dóttir hennar hafði sent henni
í jólagjöf, geymdi hún vandlega. “Eg þarfnast einskis
sælgætis til jólanna,” sagði hún við sjálfa sig; “melting-
unni minni verður bezt af einföldum mat. Eg ætla að
geyma hann, til þess að kaupa fyrir brúðargjöf handa
henni Maríu, þegar að því kemur, því mig langar til þess
að geta gefið henni eitthvað fallegt.”
Jóladagurinn rann upp dimmur og drungalegur.
“Hann er hríðarlegur,” sagði amma, þegar hún fór á fætur
og leit út um gluggann; “en eg vona þó, að ekki verði vont
veður, því mig langar til að geta komist í kirkju; það verð-
ur hvort sem er ekki svo mikil tilbreyting fyrir mig á þess-
um jólum.” pó að hún væri að reyna að herða upp hug-
ann, leyndi það sér ekki, að hún kveið fyrir því, að eiga
nú í fyrsta sinni að vera ein á jólunum.