Sameiningin - 01.12.1923, Qupperneq 21

371
Hún gekk frá eldinum, bjó sig eins vel og hún gat, og
fór til kirkju. f kirkjunni var notalegt og hátíðlegt, og við
óm jólasálmanna gömlu færðist blessaður jólafriðurinn
yfir sál hennar.
En )>egar hún kom aftur út í kuldann og storminn,
fann hún enn meir til einstæðtagsskapar síns. pað fór hroll-
ur um hana, og hún fór að sjá eftir því, að hún hafði farið út.
Eldurinn væri nú líklega kulnaður út heima, og einhvern
eld þurfti hún þó ti.1 þess að hita miðdegisverðinn sinn, þó
óbrotinn væri.
pegar hún kom heim að húsinu sínu litla, var henni
svo kalt á höndunum, að hún ætlaði varla að koma lyklin-
um í skráargatið. En þegar hún kom inn í fordyrið, ætl-
aði hún varla að trúa sínum eigin augum. Neðan í lamp-
anum, sem hékk í miðju lofti, var festur mistilteinn, og
yfir dyrunum og myndunum voru jólaþyrnis-greinar með
fagurrauðum berjum; og frá eldhúsinu barst ilmur af ljúf-
fengum jólakræsingum.
“Eg hlýt að hafa vilzt inn í eitthvert nágrannahúsið,”
sagði hún við sjálfa sig og hún sneri við til þess að kom-
ast út aftur áður en nokkur yrði hennar var. En áður en
hún komst að dyrunum, var tekið utan um hana sterkum
örmum og hún dregin inn á mitt gólf, undir mistilteininn.
“Gleðileg jól, Amma!” sagði glaðleg karlmannsrödd,
og sá sem talaði, rak að henni rembingskoss.
Og í sömu svipan heyrði hún uppáhalds dóttur-dóttur
sína kalla úr eldhúsinu: “Láttu þér ekki verða bilt við,
amma; þetta er hann Jón. Eg get ekki komið rétt sem
stendur, því eg er að eiga við matinn.”
“Fyrst að nú er búið að kynna okkur hvort öðru eins
og við á,” sagði Jón Turton og lagði handlegginn utan um
hana, “er bezt að þú komir inn, amma, og látir fara vel um
þig. Hún María kemur til okkar undir eins og hún er búin
með matinn.”
Hann leiddi hana inn í setustofuna, og aftur fanst
henrui ekki að hún ætlaði að kannast við sitt eigið heimili,
— svo miklum breytingum hafði það tekið á meðan hún
var í kirkjunn. Hún hafði búist við því, að koma heim
að hálf-kulnuðum glóðum, og í þess stað logaði glaðlegur
eldur á ami. pað var búið að bera á borð, og á því miðju
var stór skál með angandi blómum. Stofan var öll prýdd
jólaþyrni og mistilteini, eins og fordyrið. Hægindastóll-