Faxi - 01.12.1962, Qupperneq 45

Aðalfundur Faxa
Þann 19. okt. í haust var aðalfundur Mál-
fundafélagsins Faxa haldinn að heimili Jó-
hanns Péturssonar, Sunnubraut 1, Keflavík.
I skýrslu formanns, Jóns Tómassonar, segir:
Alls voru haldnir 14 fundir á árinu, þar af
afmælisfundur, aðalfundur, einn sameigin-
legur fundur með Málfundafél. Ymi, þar sem
rædd voru útvegsmál. Framsögumaður Ymis-
Jóhann Pétursson.
manna var Kristján Pétursson, en af hálfu
Faxafélagsins Margeir Jónsson.
Þá efndi stjórnin í byrjun starfsársins til
leikhúsfarar. Farið var í Þjóðleikhúsið og
horft á Strompleikinn eftir Halldór Kiljan
Laxness.
Aðrir fundir félagsins voru með venjulegu
umræðusniði og voru umræðuefnin og flytj-
endur þeirra, sem hér segir:
„Strompleikur" Hallgrímur Th. Björnsson,
Listasafn Keflavíkur Kristinn Reyr, Dagur-
inn og vegurinn Valtýr Guðjónsson, Sjón-
varp á Islandi Steindór Pétursson, Draumar
Guðni Magnússon, Efnahagsbandalagið
Ragnar Guðleifsson, Fara áhrif hljómlistar og
söngs eftir formi? Gunnar Sveinsson, Um-
ferðamál Jóhann Pétursson, Frítími Egill
Þorfinnsson, Utflutningsverzlun Huxley
Ólafsson.
í félaginu er árlega skipt um formann og
var að þessu sinni Jóhann Pétursson kjörinn
formaður og Huxley Ólafsson varaformaður.
Margeir Jónsson var endurkjörinn gjaldkeri
félagsins.
Hallgrímur Th. Björnsson, formaður blað-
stjórnar, flutti skýrslu stjórnarinnar. Sýndi
skýrsla formanns, að stöðug og vaxandi
þróun er í útgáfustarfinu allt til þessa dags.
Þá gat hann um hækkandi verðlag á prentun
og pappír allt að 30%, sem nú væri sem
óðast að segja til sín og mundi af þeim sök-
um óhjákvæmilegt, að hækka nokkuð verð
blaðsins og auglýsingar. Á árinu komu út 10
tbl. af Faxa með 224 síður, og er það 8 síð-
um meira en á s.l. ári og það mesta sem út
hefir komið á einu ári fram til þessa.
A LETTUM NOTUM
Maður nokkur er Símon hét og heima
átti suður í Höfnum, fyrir síðustu alda-
mót, var sérstaklega orðheppinn, og eftir
honum er haft hið alkunna máltæki: —
Er logn á jörðu, Þórdís mín? — Var hann
þá að hæðast að heyfeng sínum.
Þeir, sem þurrkuðu fiskinn sinn á vorin
í Höfnunum, á þeim árum, höfðu ekki
annað þurkkpláss en sjávarkampinn, enda
gat það verið áhættusamt, ef snögglega
brimaði að nóttu til, og í einu slíku tilfelli
kom maður á gluggann til Símonar, að
næturlagi og kallaði inn:
— Fiskurinn þinn er að fara í sjóinn,
Símon.
— Nú, það er ekki við öðru að búast,
hann er úr honum, svaraði þá Símon.
Eitt sinn er Símon var á ferð í Keflavík,
kom hann að vatnsbóli til að brynna hryssu
sinni, sem mun hafa verið nokkuð grann-
holda. Þar hitti hann fyrir gamla konu,
sem hafði allmikinn herðakistil. Henni
verður starsýnt á hryssuna, og segir síðan:
— Skelfing er að sjá skepnuna hjá þér,
Símon.
— O já, ekki er hún þó farin að setja
upp kryppuna enn.
Ævinlega þegar Símon var á ferð í Kefla-
vík, kom hann í búðina til Norðfjörðs
kaupmanns. Norðfjörð er sagður hafa verið
geysilega feitur maður, og höfðu sumir það
á orði, að varla gæti hann hóstað fyrir fitu.
Hann hafði mjög gaman af að spaugast
við Símon, og eitt sinn er hann kemur í
búðina, snýr Norðfjörð sér að honum og
segir:
— Góðan daginn, Símon minn. Hvernig
líður konunni yðar núna?
— Þakka yður fyrir, segir Símon. Hóst-
að gat hún fyrir fitunni í morgun.
Oðru sinni var það líka, að Símon
kemur í búðina til Norðfjörðs, að Norð-
fjörð býður honum vindil. Hann leggur
því 2 vindla á búðarborðið, annan handa
Símoni, en hinn handa sjálfum sér. Nú
Á fundinum var blaðstjórnin endurkjörin,
en hana skipa: Hallgrímur Th. Björnsson
formaður, Margeir Jónsson varaform. og ritari
Kristinn Reyr. Að vanda tekur hin nýkjörna
stjórn við störfum á áramótum og mun þá
á fyrsta fundi skipta með sér verkum. Rit-
stjóri er Hallgrímur Th. Björnsson.
þurfti Norðfjörð að snúa við honum baki
eitt augnablik, til að ná í eldfæri. Símoni
þótti þetta grunsamleg gestrisni og notaði
því tækifærið og skipti um vindil. Nú
kveikir Norðfjörð í vindlunum, fyrst hjá
Símoni, svo hjá sér. Rétt á eftir verður
sprenging í vindli Norðfjörðs með fuðri
og eldglæringum.
Símon horfði á þetta, hinn rólegasti, þar
til hann segir:
— J—a, — nú hefur yður skjátlazt,
Norðfjörð minn.
Einu sinni var það suður í Höfnum,
fyrir allmörgum árum, að nokkuð margt
fólk fékk áætlunarbifreið til að flytja sig
til Grindavíkur, til þess að geta verið við
jarðarför. Kerling ein, sem tryggt hafði
sér far með bifreiðinni, komst að því áður
en farið var, að eitt sæti var laust, svo að
henni datt nú í hug, að réttast væri að
taka karlinn sinn með. Hún fer því til
þeirra, sem yfir bifreiðinni réðu og segir:
—• Gæti nú ekki hann Gísli minn
fengið þetta sæti, sem laust er. Ætli það
verði ekki eini skemmtitúrinn hans á
árinu.
Maður nokkur, er Hákon hét og heima
átti suður á Miðnesi, var oft hnittinn í til-
svörum, kom eitt sinn í búð í Keflavík
og bað um brjóstsykur fyrir 15 aura.
— Við seljum nú ekki fyrir minna en
25 aura, svaraði kaupmaður.
— Mikið rétt, sagði þá Hákon. — En
ætli ég komi því þá í vasann?
Eitt sinn voru nokkrir menn að moka
fiskbeinum á vörubíl í aðgerðarhúsinu hjá
Manga. Var bíllinn frá Vörubílastöðinni.
Aðstaðan var slæm og urðu þeir að moka
upp á afturenda bílsins. Er komin var all-
mikil hrúga aftast á bílinn, báðu þeir bíl-
stjórann um að taka áfram og bremsa bein-
unum fram á bílinn. Bílstjórinn neitaði
þessu, og þráttuðu þeir við hann um þetta
stundarkorn. Mangi var þar skammt frá
og heyrði til þeirra. Hann gengur þegj-
andi að bílnum, sest inn hjá bílstjóranum
og segir: — Á stað. Bílstjórinn gerði það,
og er bíllinn er kominn út, segir Mangi:
— Niður á garð. Þegar bíllinn er kominn
í brekkuna, sem liggur niður í höfnina,
kallar Mangi upp og segir: — Stopp! Bíl-
stjórinn bremsaði samstundis, en við það
rennur öll beinahrúgan fram að húsi. Þá
hló Mangi og sagði: — Allt í lagi, upp í
skúr.
FAXI — 205