Straumar - 01.10.1927, Qupperneq 17

S T K A U M A I
159
ar góðar eftir ýmsa presta. Mesta athygli mun vekja grein S.
P. Sivertsens prófessors um Jesú Krist, son guðs. Er þar sýnt
fram á, hve fráleitt er lað hugsa, að ekki sé nema einn skiln-
ingur á þeim orðum í Nýja testamentinu, sá, að Jesús hafi ver-
ið „getinn af heilögum" anda, og í öðru lagi, hve barnalegt er
að leggja svo einstrengingslega áherzlu á þann skilning, að
gera hann að skilyrði fyrir því, að maður geti talist kristinn eða
átt sér sáluhjálp í vændum. Ennfremur eru þar bráðabirgða-
tillögur um breytingar á Helgisiðabókinni. Mun sitt sýnast
hverjum um þær, eins og vonlegt er. þar er góð hugvekja eftir
S. P. S. prófessor, um kristilega festu, greinar um Guðbrand
Hólabiskup, Jón ])orsteinsson píslarvott og Gandhi hinn ind-
verska, fróðlegar og skemtilegar, og ýmislegt fleira. Prestafé-
lagsritið er að mörgu gott rit og ætti skilið almenna iitbreiðslu.
próun og sköpun eftir Sir Oliver Lodge er nú komin út.
Hún er tæpar 100 síður í litlu áttablaða broti. Sýnir höfundur
fram á, að niðurstöður vísindanna í hfeðlisfræði, eðlisfræði og
stjörnuíræði komi að engu leyti í bága við þá skoðun trúar-
bragðanna, að Guð hafi skapað heiminn. Rekur hann helztu
niðurstöður vísindanna í heimsmyndunarfræði, og er það fróð-
legur kafli, og sýnir svo fram á, að enda þótt veröldin sýnist
vélgeng, þá muni henni þó líkt farið og öllum vélum, hve góð-
ar sem eru, að einhver hafi smíðað hana, hún hafi ekki smíð-
að sig sjálf. Bókin er skemt.ileg og nauðsynleg hverjum manni,
sem um þessa hluti hugsar. Knútur Arngrímsson stud. theol.
hefir þýtt bókina, og er þýðingin prýðisgóð í alla staði.
Hcimilisguðrækni. Nokkrar bendingar til heimilanna, eftir
séra Ásmund Guðmundsson skólastjóra, Sigurð P. Sivertsen
prófessor og séra þorstein Briem. Rvík 1927. — Bæklingur þessi
er skrifaður af einlægum vilja til að efla guðrækni í heima-
húsum. pað er vafalaust, að bendingar sem þessar, geta orðið
einhverjum til blessunar og leitt þá til meira bænalífs, og þá
er vel. En hinsvegar er erfitt að setja mönnum reglur um,
hvernig þeir skuli haga bænum sínum við hvert tækifæri, því
að tilbeiðslan er svo mjög einkamál hverrar sálar og henni of
viðkvæm til þoss, að hún sé reiðubúin að fremja hana eftir
öllum „kúnstarinnar reglum" í'einhverju guðrækniskerfi. Agnú-
arnir á allri „heimilisguðrækni" eru þeir, að það hefir revnst
erfitt að samstiUa hugi manna mitt í argaþrasi daglegs strits
til bænagerðar, svo að verulcg „uppbygging" yrði að. Húslestr-
arnir og bænirnar verða plága á sumum, aðrir hlusta á fyrir
siðasakir, en börnunum sárleiðist. — Hefir þetta oft leitt til
yfirskins guðhræðslunnar, og að þesskonar „heimilisguðrækni"