17. júní - 01.06.1924, Blaðsíða 7

17. JUNI
23
an guðslangan daginn eru heilar lestir
af konum, maddömum og frúm að
kaupa til búsins, og eiginmenn að meta
vörugæðin með mikilli vandfýsni. E>að
er kviklegur og mislitur heimur, sem
hjer er á ferðum. Sólskin og ryk, blót
og org hás köll götusalanna, og alt í
einu koma stórir bílar pjótandi fram á
sjónarsviðið í pessum háværa vellandi
nornapotti. Dað er París ódulklædd..
Pær eru ekki um petta lengstu grein-
arnar í ferðabókunum, en pað gefur
samt betri, sannari hugmynd um París
og parísarbúa, en allar myndastyttur
og minnismerki til samans, j)ví að yfir
pví er andi hins lifandi lífs, fjör þess
og sterki ilmur.
*
t
Asviði stjórnmálanna er eitt, sem
er þess vert að á pað sje minst.
Á jeg við hina óbilgjörnu aðferð f>ings-
ins við að útiloka M. Coty frá sínum
hóp, og sagan hefir pýðingu fyrir skiln-
inginn á Frakklandi vorra tíma.
M. Coty er heimsfrægur, ilmefnafrani-
leiðandi eða að minsta kosti eru ilm-
efni hans heimsfræg. Hann hefir unnið
hið umfangsmikla fyrirtæki upp með
dugnaði sínum, og hefur fjölda af verk-
smiðjum, og ilmefnasölustaði á við og
dreif um heim allan. Eignir hans eru
nú taldar um 50 miljóna franka virði,
og hefur hann grætt pað alt á jæssari
starfsemi einni saman.
En honnm er petta ekki nóg. Hann
vil komast hærra. Eins og fleiri hans
líkar hefir hann mótast af amerískri
glæsimensku. Völd ogupphefð er æðsta
ósk hans og takmark. Og liann er mað-
ur til pess að ná pví, hann getur keypt
„öll ríki veraldarinnar og peirra dýrð“
friðlu, krossa og dagblað (eitt hið fín-
asta og elsta blað Parísar Figaro).
Petta unga franska glæsimenni vill
verða ráðherra. Hann kaupir ræningja-
foringja á Korsiku, að nafni Marinetti,
til þess að afla sjer kosningafylgis á
eynni, par sem kosningin á að fara
fram. Þessir tvímenningar, peninga-
konguriLn og riddari hins blóðuga hnífs,
finnast svo einn góðan veðurdag á af-
skektum eyðistað á pessari kletta eyju.
Marinetti fær sínar fyrirskipanir, og
ennfremur leyfi til pess að borga svo
og svo marga franka fyrir hvert at-
kvæði, sem hann geti aflað Coty. Þetta
gengur eins og sögu. Coty nær kosn-
ingu, og setur hinn práða titil á nafn-
spjald sitt. En í ráðinu sitja menn sem
bjóða M. Coty alt annað en velkominn,
heldur virða kosningu hans að vettugi,
og halda pví fram að kosningabrella hafi
átt sjer stað. Er pað nokkuð vægt
komist að orði í eyrum pess sem pekk-
ir korsíku búa, og veit hve nútíma
ræningjaforingi á |)ar mikið undir sjer.
Pessi saga er engin skröksaga, held-
ur mesta athyglis verð, pví hún sýnir
oss hvernig einn hinna „miklu manna“
Frakklands vorra tima er inn við bein-
ið, og oss verður á að spyrja: Eru
margir peirra með sama markinu brendir?
*
MONTMATRE! Ómur af æfintýrum
af skáldskap og glæpalífi, list-
næmi og blekkingum. En hið sanna
forna Montmatre er ekki lengur til. Nú
eru par íburðarmestu söng-, lista- og
dans-hallir Parísar. Yfir pví leiftra ljós-
auglýsingarnar á kvöldin, eins og pús-