17. júní - 01.06.1924, Blaðsíða 12

17. júní - 01.06.1924, Blaðsíða 12
28 17. JÚNÍ Börn ekkju eiga að ala önn fyrir henni, „eins og þau mundu ala önn fyrir elskaðri heitmey sinni“. Kona, sem hvað eftir annað heim- sækir vinkonu sína, án vitundar bónda síns, missir bæði eyrun. Vinkona henn- ar hlýtur sömu hegning. Maður, sem tekur konu með sjer á ferðalag, án pess að vita að hún var gift, á, ef það sannast, að greiða manni hennar tvo talenti af blýi, og láta reyna sig í vatni, p. e. kasta sjer í fljótið til þess að sanna sakleysi sitt. Hafi kona tekið fram hjá manni sín- um, má hann hegna henni sem honum sýnist. Ef hún stelur, má hann skera af henni eyrun. Vilji hann ekki hegna henni sjálfur, getur hann látið þann gera það, er stolið var frá, og sker hann f>á nefið af henni. Assyriumenn hafa gætt vel kvenna sinna. Qefi ung stúlka sig giftum manni af frjálum vilja, á hann samt að greiða föðurnum þrefalt verð hennar. Berji karlmaður konu, á að skera af honum fingurinn, biti hann hana, er efri vörin skorin af honum. Kona, sem veitir manni áverka, fær einnig hræði- iega hegningu — en einstök atriði eru ekki fyrir mannleg eyru. Frh. BOGI TH. MELSTEÐ sagnfræðingur dvelur í Bad Nauheim um þessar mund- ir, sjer til heilsubótar. Nokkur orð um Sænsk-finsk þjóðernisatriði á vorum dögum. Eftir dr. phil. Hugo Östman. t Iraun og veru er ekkert til í Svíþjóð sem stendur,, er getur kallast þjóð- ernis-mál. Eftir því sem næst verður komist, bjuggu við lok ársins 1905 3092 Finnar í Luleá-Lappmörk, i Torneá- Lappmörk 2745 og í nyrðstu sókn rík- isins Karesuando 422 Finnar. Síðan járnbrautarnetið var lagt alla leið til Norðurbotns1), hefur finsk tunga hætt að breiða sig á kostnað sænskrar tungu. Járnbrautin hefur á 10 árum hjer um bil alveg unnið Qellivara, sem áður var hreint finskt, og gert það sænskt. C>að hafa, á alveg óeðlilegan hátt, verið gerðar tilraunir til þess, að skapa i) Við nyrðstu vik Eystrasalts. finska þjóðernishreyfingu í Norðurbotni, en enginn skynsamur maður hefur trú á þeirri hreyfingu. í raun og veru gera hinir tiltölulega fáu Finnar, sem búa í Norðurbotni, enga kröfu um að sameinast Finnlandi, enda þótt það sjeu það fjörug verslunarviðskifti yfir landa- mærin í Torneá-dalnum. Lanfræðislega sjeð, er enginn merkja- garður reistur á landfestunni milli Sví- þjóðar og Finnlands. Árfarvegir sem landamæri, eru oftar fremur til að sam- eina þjóðir og kynþætti, en að skilja þær að; þetta bera líka hinar stöðugu samgöngur við landamærin hjer norður frá nægilega vitni um. í öðru lagi eru

x

17. júní

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: 17. júní
https://timarit.is/publication/706

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.