17. júní - 01.07.1925, Blaðsíða 3

1 7. JUNI
19
Hann hefur notið aðstoðar margra
ágætra manna við samning hennar,
enda dregur hann enga dul á það í
formála hennar og eignar sjer síst
meira en hann á skilið. En mestan
heiðurinn á hann þó sjálfur, ekki aðeins
fyrir þá miklu vinnu, sem hann hefur
sjálfur lagt í bókina, heldur engu síður
fyrir það, hve glögt auga hann hefur
haft fyrir því, að það væri ofætlun
nokkrum einum manni að leysa slíkt
verk viðunandi af hendi, og hve vel
honum hefur tekist að velja samverka-
menn sína og útvega nauðsynlegt fje
til útgáfunnar, sem vansjeð er, að
öðrum liefði tekist jafnvel, þótt hann
kunni og í því efni að hafa notið
góðrar aðstoðar annara. Það var og
ágæt hugmynd að leggja það, sem
inn kemur fyrir sölu bókarinnar í sjóð,
er kosti nýjar bættar og endurskoð-
aðar útgáfur af henni.
Háskóli íslands hefur viðurkent, að
hjer væri svo mikið bókmentalegt
þrekvirki af hendi leyst, að sýna bæri
höfundi bókarinnar opinberan sóma,
°g því gert hann að heiðursdoktor,
enda var það vel til fundið, því margur
hefur doktor orðið fyrir minna.
Af öðrum ritum dr. Blöndals má
nefna ritaukaskrá fyrir bæði ríkis- og
bæjarbókasöfn í Khöfn, útgáfu lians af
Æfisögu Jóns Ólafssonar Indíafara
(bæði á íslensku og dönsku) og
Píslarsögu síra Jóns Magnússonar og
fjölda af greinum í blaðinu „Det nye
Nord“, og eru ýmsar hinar bestu þeirra
(ásamt nokkrum nýjum) aftur gefnar
út í sjerstakri bók: „Islandske Kultur-
billeder".
Dr. Blöndal hefur og nokkuð fengist
við skáldskap. Afi hans var, eins og
áður er sagt „Lúðvík Blöndal skiln-
ingskýr, skáldið Húnvetninga“ (eins
og Sigurður Breiðfjörð kvað) og frá
honum hefur hann erft skáldæðina.
Hefur hann bæði gefið út sjerstakt
kvæðasafn: „Drotningin í Algeirsborg“
(1917) og margar þýðingar (einkum úr
grísku) og frumsamin smákvæði í
ýmsum tímaritum. En þó mörg af
kvæðum þessum sjeu dáindis lipur,
munu þó önnur störf hans frekar
geyma nafn hans til komandi kynslóða,
enda sjálfsagt fremur gerð til dægra-
styttingar en í von um að komast upp
í þjóðskáldapallinn.
Dr. Blöndal er hið mesta lipurmenni,
síglaður og fjörugur, og á hvervetna
hinum mestu vinsældum að fagna. Fer
það og að vonum, því hann er sífelt
reiðubúinn til að gera hverjum manni
greiða. Hann talar og vel um alla og
tekur jafnan málstað manna og afsakar,
ef hann heyrir öðrum hallmælt.
Hinir sömu eiginleikar lýsa sjer í
ritum hans. Stíll hans er þægilegur,
lipur og ljettur, hvort sem hann ritar
á dönsku eða íslensku. Að gáfnafari
virðist hann fremur víðfaðma en
djúprýninn. Hann er ákaflega fjöllesinn
og tungumálagarpur mikill. En það
getur sjaldan saman farið, að fást við
margt og gleypa í sig allskonar vís-
dóm, og að kafa djúpt í örðug við-
fangsefni. Hefur hvorttveggja sinn kost
og jafnan erfitt að greina, hvorn
kostinn skuli fremur kjósa, ef ekki er
unt að sameina báða.
En hvað sem öllu öðru líður, þá er
eitt víst: Dr. Blöndal er ekki týndur
sauður fyrir íslensku þjóðina. Hann
hefur sýnt, að menn geta unnið
ættjörð sinni stórgagn, þó menn hafi
sest að í útlöndum. Og hann hefur
þegar náð því takmarki, sem æðst er