Útvarpstíðindi - 16.12.1940, Page 10
Kenn mér stjarnan l<æra.
(Kennt í næsta tíma „Takið undir“.)
Friðrek Bjarnason.
, , 11 T* * — ii—|—h 1
■pTT í —rt — 1 t
•[ • shé -o 0—-T* * j
-2? —9 5 T 3= “X- . þ ..mzd
Kenn mér, sl jarnan kær - a, a<1 kveikj-a birt-u skær-a, þræð - a rélt Iiinn viss - a
¥
veg,
sem vill minn guð að fet - i ég. Kenn mérsljarn-an kær - a.
Kenn mér, blómið bjarta, Að bera vor
i hjarta, Mitt í beimsina þraut og þr.í
Að þróast undir vetraisnjá Kenn mér,
blómið bjarta.
Kenn mér, báran bbla, Miim bát að
leiða smáa, Bera hvað mitt hlutskifti’ er,
Og himininn að spegla í mér. Kenn mjcr
l.áran bláa.
Sól í aftansvala, Mjer siga kenn 1 dvala,
Hníga fyrst i húmsins skaut, En hefja’
að morgni nýja braut, Sólin himinsala.
V. B r i e m.
hef andúð á því, þegar menn eru
í útvarpinu á ýrnsan hátt aft gera sér
dælt við hlustendur. Til Jjess er það
að mínu áliti of virðuleg stofnun.
En þegar ég ræði um útv.arpið,
dettur mér í hug máltækið: „Heimur
versnandi fer“. Hérna á árunum
hafði maður þá ánægju, að útvarps-
ráðið gaf ms >ni tækifæri til aft
skipuleggja fyrirfram og velja af al-
úð og í rólegheitum efni til upplestr-
ar — jafnvel nokkra mánufti frari
í tímann. Slík starfsaðferð gaf skil-
yrði til nauðsynlegrar vandvirkni i
vali og undirhúningi — gagnstætt
því, sem ég hef átt ko.st á að undan-
förnu í viðskiptum rnínum við út-
varpið.
— Þér hafift numið framsagnarlist
erlendis.
— Já. Ég dvaldi í Svíþjóð og fleir i
löndum hér um árið til að tynna mér
framsagnarlist og taltækni. Eiginlega
á ég það útvarpinu nð þakka, að á-
hugi minn beindist fivo mjög í þá á1t
— og segja má, að ég hafi farið í
þetta ferðalag að hvötum útvarpsins
óbeinlínis, enda þótt ég hafi mun
sjaldnar komið í útvarp eftir en áður.
En mér er mikið ánægjuefni, .að geta
skýrt yður frá, að ég hef greinilega
orðið var við vaxandi skilning meðal
almennings á nauðsyn upplestrar- og
taltækni (jafnvel þótt sumir hinna
hærri staða virðist hafa farið nokkuð
varhlut.a af þeim skilningsauka). —
Ég hef nú þegar haft yfir 100 nem-
endur í upplestrar- og talkennslu,
enda sýnir reynslan, að hægt er að ná
ótrúlega miklum árangri í þeim efn-
um. T. d. get ég nefnt, að ungur pilt-
ur, sem eitt stærsta verzlunarfyrir-
tækið hér í bænum kom fyrir hjá mér
í talkennslu, vegna þess áð hann hafði
mjög slæma tal-galla, hefur nú feng-
ið ágætt tungutak.
— En svo var það upplesturinn á
Þorláksmessu.
— Já, ég á víst að lesa jólaþjóð-
sögur — og enda þótt mér þyki
þjóðsögur eitt hið óhugnæmasta efni,
þá hlakka ég samt til þessa upplestr-
ar. Og svo er Sigurður farinn, því að
hann þarf að flýta sér — í Kvenna-
skólann!
138
ÚTVAEPSTÍÐINDl