Útvarpstíðindi - 16.12.1940, Blaðsíða 14

stilla þau sem hæst, þá ýla þa.y og skrækja
svo, að þau eyðileggja líka móttöku hjá
þeim, sem kraftmeiri tæki hafa. Er þaö oft
ófagur og gremjulegur söngur — þótt í góð
tæki sé — þegar Minsk er sem sterkust, og
svo bætist við ýlið úr þessum litlu tækjum.
Þetta, sem hér er lýst, er okkur útvarps-
notendum í Húsavík f'ullkomið vandræða-
efni.
Tilkynnt var í útvarpinu, að lampi hefði
bilað í sendistöðinni. Sé svo, þá virðist okk-
ur taka nokkuð langan tíma að útvega ann-
an. En séu hins vegar aðrar ástæður til þess,
að ekki er útvarpað með fullri orku, þá
finnst okkur réttara að láta útvarpsnotend-
ur vita um þær, svo að þeir bannsyngi ekki
ráðamönnum útvarpsins að ástæðulaiusu fyr-
ir það, hve lengi þeir séu að útvega þennan
lampa.
Eiðastöðin heyrist ekki svo vel hér, að
nokkur úrbót sé. Æskilegt væri að fá að vita,
hvort nokkur von er um orkuaukningu sendi-
stöðvarinnar fyrst um sinn. Sé það vonlaust,
getur farið svo, að sumir hér telji sig neydda
til að hætta útvarpsnotum. Á ég þar einkum
við þá, sem eiga litlu tækin, en hafa ckki
gagn af þeim undir þessum kringumstæðum
og treysta sér ekki til að kaupa dýrari tæki,
þótt fáanleg væru.Vilja þá heldur ekki borga
afnotagjöld fyrir það, sem þeir hafa lítil
6em engin not af.
En mikið þráum við það, að Útvarp
Reykjavík fái fullan þrótt.------
S. Kristjánsson.
Svar: Ofanritað höfum vér rætt við verk-
fræðing útvarpsins, hr. Gunnlaug Briem. —
Tjáir hann oss, að lampi sá, er um ræðir,
hafi verið pantaður frá Englandi í fyrra-
vetur, en sé enn ókominn. En auk þess munu
vera fyrir hendi aðrar ástæður, sem valda
því, að stöðin fær ekki að auka orku sína.
Þær verða þó ekki greindar hér að svo
stöddu. En vonandi er, að þetta ástand þurfi
ekki til lengdar að hindra mönnum útvarps-
not.
í bréfi utan af la'ndi, dagsett 17. nóv. s. 1.,
segir méðal annars:
— Ég get ekki án „tíðindanna" verið, á
meðan ég hef tækifæri til að hlusta á útvarp.
— Maður saknar veðurfregnanna, en um
slíkfc þýðir ekki að tala, á meðan hemaðar-
brjálæðið geisar yfir löndin. — Annars geri
ég mór vonir um góðar dagskrár hjá útvarp-
inu £ vetur. — Útvarpssagan er góð, sam-
anþjnppað listaVerk, bæði frá hendi höfund-
ar og þýðanda, og ftutningur Hjörvars er
alltaf góður. — Þér megið skila því til Páls
ísólfssonar, að hann hafi slegið á hinn rétta
streng, þegar hann fór að aga ósýnilega hlust-
endur og kenna þeim að „taka undir“ með
sér. Sá eini tími, sem verið hefur af þess-
um dagskrárlið, var bæði skemmtilegur og
lærdómsríkur. Margir hlökkuðu til næsta
tíma Páls, en hann fórst því miður fyrir. —
Já, það er margt gott, sem útvarpið flytur
okkur. Ég vona, að þróun útvarpstækninnar
hér haldi áfram, svo að ekki verði þess
langt að bíða, að við getum séð þá, sem efni
flytja í útvarpið.
Óska Útvarpstíðindum gæfu og gengis.
Ingim• IngimuncLar, Svanshóli.
Söng hann me3f
Ég hlustaði á „Takið undir" nú í kvöld
og hafði mikla ánægju af. Það er hressandi
söngur og Páll ísólfsson stjórnar með mikl-
um skörungsskap.
Einhver var að hafa orð á því um dagiun,
að lögin væru sungin á of háu tónsviði og
eftir kvöldið í gær, held ég, að mér sé óhætt
að fullyrða, að vel færi á því, nð stöku sinn-
um væri sungið á dálítið lægra tónsviði, svo
að við þessir með djúpu raddimar fengj-
um að ,,taka undir“, án sífelldrar hræðslu
við að „springa".
Ég hef líka Pál ísólfsson gmnaðan um að
syngja ekki með á hæstu tónunum og væri
gaman, ef „Útv.tíðindi“ vildu upplýsa, livort
ég hef ekki á réttu að standa, því að svo vel
þekki ég söngrödd Páls, að ég veit, að hann
er engin tenor-hetja.
Með vinsemd. Á. B.
Aðspurður segist P. í. syngja með, stnmd-
um og stundum ekki. Kveðst oft eiga svo
annríkt við hitt og annað í sambandi við
söngstjómina, að hann hafi ekki tíma til að
syngja. Ekki vill hann viðurkenna, að hann
hlífi sér fremur á háu tónunum en öðrum,
„-----en berið bréfritaranum annars kveðju
mína/‘, segir Páll, „og það með, að ég kom-
ist a. m. k. eins hátt og hann!“
142
ÚTVARPSTlÐINDI