Útvarpstíðindi - 20.11.1944, Blaðsíða 6

SMÁ8AFA eftir JEAN RAMEAU
Bónoröi
Sögulok.
Jouanin fór að segja henni frá lífi sínu.
Ilonum hafði liðið vel í Orthez, hann
átti góða verzlun, var giftur og átti
mörg börn. En svo hafði gripið liann
áköf löngun til þess að sjá sveitina, þar
sem hann hafði eytt æsku sinni. En af
því að hann var reglumaður og spar-
samur, vildi hann vinna fyrir sér um
leið, með því að selja nálar og þráð og
fleira smávegis, og sýna myndina af
hinni heilögu guðs móður, eins og allir
umferðasalarnir frá Navarra gerðu.
„Já, ég hélt altaf, að þú mundir verða
lánsmaður, Jouanin“, stundi Roeline.
„En segðu mér þá“, sagði Jouanin,
„hvers vegna þú vildir ekki verða konan
mín fyrir rúmum tuttugu árum?“
„Það gerði lambið", sagði hún í hálf-
um hljóðum.
„Lambið —?“
„Já, — ég var hjátrúarfull. Ég hélt,
að einhver óhamingja vofði yfir þér. í
hvert skipti, sem þú komst til okkar,
hætti Iambið að jórtra“.
„Hætti það? Og hvers vegna?“
„Roeline ypti öxlum, eins og hún vildi
með því segja, að hún vissi það ekki.
Þau urðu bæði hugsi, stóðu þegjandi
um stund, og þorðu ekki að horfast í
augu.
Aristide Larisse kom inn í stofuna.
„Gott kvöld og guðs friður!“ sagði
hann á bóndavísu. Bændur þar í fjöllun-
um segja alltaf jafnmargar mismunandi
kveðjur, eins og þeir eru niargir, sem
fyrir eru. Og þegar hann hafði þekkt
gamla verzlunarmanninn, sagði hann
undrandi:
„Nei, er það rétt sem ég sé? Ert það
þú, Jouanin? Til hvers ert þú kominn
hingað í sveitina?”
„Ég er kominn til þess að rifja upp
fyrir mér gamla daga. Það er gott fyrir
menn á okkar aldri, Aristide“.
p „Já, í gamla daga“, sagði Aristide.
„Ég man það enn, að þá var talað um
að þið Roeline ætluðuð að giftast“.
„Já“, sagði Roeline í hálfum hljóðum.
,,0g veiztu, hver ástæðan var til þess,
að við fengum ekki að eigast?“ spurði
Jouanin. „Það var lamb“.
„Jæja. — Er það mögulegt!“ sagði
142
ÚTVABPSTÍÐINDI