Útvarpstíðindi - 20.11.1944, Side 11

Konur í íslenzkum hátíðabúningi með einn af yngstu borgurum lýðveUisins.
fjöldinn liyllir hann með margföldum
fagnaðarhrópum.
Hinn nýkjörni forseti íslands sezt við
hið forna Skrifborð þjóðhetjunnar Jóns
Sigurðssonar, sem hingað hefur verið
flutt. Hann tekur ofan og undirritar eið
sinn að stjórnarskrá lýðveldisins ísland.
Setur forsetinn síðan hattinn aftur á
höfuð sér, gengur að liljóðnemanum og
flytur ræðu, sem einkum er stíluð til
Alþingis. Þetta er hógvær og þjónustu-
samleg ræða, þar sem forseti lýsir yfir
þjónustu sinni við heill og hag íslenzku
þjóðarinnar og vitnar til gæfu Alþingis
árið 1000, þegar því tókst að sætta
heiðna menn og kristna og taka hinn
nýja sið án stórillinda. — „Nú á þess-
um fornhelga stað og á þessari hátíðar-
stundu bið ég þann eilífa guð, sem þá
hélt verndarhendi yfir íslenzku þjóð-
inni, að halda sömu verndarhendi sinni
yfir íslandi og þjó^ þess á þeim tímum,
sem vér nú eigum framundan", mælti
forseti að lokum.
Að ræðu forseta lokinni er sunginn
hinn verðandi þjóðsöngur „ísland ögr-
um skorið“, lag Sigvalda Kaldalóns við
ljóð Eggerts Ólafssonar. Er þá lokið
fyrsta þætti Lögbeigshátíðarinnar.
XVII. FJALLKONAN
OG SENDIHERRARNIR.
Hinn stærsti sögulegi atburður, sem
íslenzkar kynslóðir hafa lifað, er liðinn,
— fyrir einni mínútu, fyrir fimm mínút-
urn, fyrir hálfri klukkustund. Og tím-
inn streymir. íslenzkt lýðveldi er veru-
leiki og stundin hverfur. Hún er minn-
ing og veruleiki í senn, — minning um
athöfnina, veruleikinn um framtíðar-
innar frjálsu lýðveldisþjóð, sem er að
skapast. Og nú er beðið nýrra atburða.
ÚTVARPSTÍÐINDI
147