Bankablaðið - 01.10.1937, Blaðsíða 39

BANKABLAÐIÐ
71
aftur inn að vcrmu spori, náfölur og
vandræðalegur. Bankastjórinn spurði
hvað fyrir hefði komið og gjaldker-
inn svaraði honum skjálfandji: ,,Ég
gleymdi að opna bankann í morgun“.
Lítill drengur kom heim úr skólan-
um, eftir fyrsta verudag sinn þar. —
Faðir hans spurði hann, hvernig hon-
um félli skólavistin í geð. ,,Ágæt-
lega“, svaraði snáðinn, ,,en þeir
spyrja margra spurninga“. Fyrst
spurðu þeir hvar þú værir fæddur og
hvar mamma væri fædd, og því svar-
aði ég, en þegar þeir spurðu hvar ég
væri fæddur, varð ég að segja ósatt“.
,,Hversvegna?“ spurði faðirinn.
,,Ég vildi ekki segja, að ég væri
fæddur í kvennadeild Landsspítalans,
þá hefðu þeir haldið að ég væri stelpa.
Þessvegna sagði ég að ég væri fædd-
ur á íþróttavellinum í Reykjavík".
Konungur Ítalíu og Signor Musso-
lini voru í herkönnun. Konungur
missti vasaklút sinn. Ungur hermað-
ur hljóp úr röðinni, tók upp vasaklút-
inn og rétti konungi. Konungur var
mjög þakklátur og sagðist myndi
muna þennan greiða.
,,Hversvegna eruð þér að hafa svo
mikið við slíka smá atburði?“ spurði
Mussolini. „Mér þykir vænt um vasa-
klútinn, hann er það einasta, sem ég
get stungið nefi mínu niður í, síðan
þér komuð til valda“, sagði konungur.
Fyrir löngu síðan þegar strangt t~>H-
eftirlit var í Suður-Afríku, fór Gyð-
ingur nokkur frá Transvaal til Dur-
ban að kaupa vörur. Fyrst keypti
hann stóra og skrautlega 'úíkkistu.
Síðan fór hann til heildsala og keypti
af þeim fyrsta, með 30 daga greiðslu-
fresti, af öðrum með 60 daga og þeim
þriðja með 90 daga greiðslufresti. Öll-
um vörunum kom hann vandlega fyrir
í líkkistunni. Þegar Gyðingurinn kom
að landamærum Transvaal, sagði
hann tollvörðunum, að lík lægi í kist-
unni. „Er það rétt“, spurði tollvörð-
urinn, „ en hvar eru syrgjendurnir? “
Gyðingurinn svaraði: „Sumir koma
eftir 30 daga, aðrir eftir 60 daga og
þeir síðustu eftir 90 daga“.
Maður nokkur í sumarleyfi til lax-
veiða upp í Borgarfjörð. Hann veiddi
í þeirri ferð þann stærsta lax, er hann
hafði séð á æfi sinni. Yfir sig glaður
af veiðinni símaði hann konu sinni:
„Hefi veitt einn lax, 14. kg. Fallegur
fiskur“. Næsta dag fékk hann svc-
hljóðandi svarskeyti: „Ég hefi einnig
fengið einn, vegur 18 merkur. Ekki
fallegur. Líkur þér. Komdu heim“.
Kínverskur hermaður spurði eitt
sinn enskan sjóliða hvernig á því stæði
að Bretar ynnu jafnan orustur en Kín-
verjar töpuðu. Englendingurinn svar-
aði: „Vi ðbiðjumst ávallt fyrir áður
en við förum í stríð“. Það gerum við
einnig“, sagði Kínverjinn. „En á
hvaða máli lesið þið bænir ykkar“,
spurði Englendingurinn ennfremur.
„Kínversku, auðvitað“.
„Hvernig á guð að geta skilið kín-
versku?“
Gamall maður ferðaðist í fyrsta
ííinn með járnbrautarlest, og var
undrandi yfir hraða lestarinnar. Hann
vék sér að ferðafálaga sínum og dáð-
ist af ferðalaginu. í sömu svipan fóru
þeir gegnum jarðgöng. „Nú er komin
nótt“, sagði gamli maðurinn. Eftir
nokkrar mínútur komu þeir út úr
göngunum og þá geyspaði sá gamli og
spuiði hvort kominn væri morgun..