Jazzblaðið - 01.09.1949, Blaðsíða 24

og unnencla. Með honum voru hinir ágætu
jazzleikarar Oscar Pettiford bassisti og
Kenny Clark trommuleikari, og í smátíma
klarinetleikarinn Buddy DeFranco.
Þegar hann byrjaði svo að leika í klúbbn-
um „Clique“ var hann orðinn svo eftirsótt-
ur, að færri komust að en vildu til að hlusta
á hann. Hljómsveit hans er nú skipuð þeim
Chuck Waine með guitar, Marjorie Hyams
vibrafónn, Denzil Best trommur og John
Levy bassi. Eins og nöfnin benda til, eru
þetta ailt fyrirmyndar jazzleikarar, enda
hefur George hug á að halda hljómsveitinni
saman. Bæði Chuck og Marjorie syngja, og
allir í hljómsveitinni útsetja svo að ekki
stendur það fyrir þrifum. Viðfangsefnið er
eingöngu Be-bop lög með einum og einum
vandvirknislega útsettum fox-trot.
Uppáhalds jazzleikarar George eru að
sjálfsögðu Be-bop leikararnir Dizzy Gill-
espie og Charlie Parker, að ógleymdum
Lennie Tristano. Honum finnst trommuleik-
arinn Max Roach afar góður, og segist hann
varla geta hlustað á swing trommuleik-
ara með sín hundleiðinlegu fjögurra bassa,
trommuhögg í takti, eftir að hafa hlustað
á Max og fleiri Be-bop trommara. Tatum
er enn í uppáhaldi hjá George og eins hinn
sívinsæli Benny Goodman. Af útsetjurum
finnst honum mest koma til þeirra Eddie
Sauter og Sy Oliver. En úr hópi tónskáld-
anna velur hann sér hina klassísku, Delius
og J. S. Bach.'En hann leikur oft og tíð-
um klassíska músik og þó hann sé ef til
vill ekki eini píanóleikarinn, sem leikur allt
frá Bach til Be-bop, þá er hann áreiðan-
lega sá eini, sem gerir hvoru tveggja óað-
finnanlega. Hann hefur aðeins dvalið í
Bandaríkjunum, heimalandi jazzins, í tvö
ár, en er þegar orðinn einn bezti píanóleik-
aiinn þar. Og hugsið ykkur að hann skort-
ir, það sem flestallir hinna hafa og sem
svo miklu máli hlýtur að skipta, sjónina.
S. G.
Jazzhátíðin Framh. af bls. 15.
saxafónleikari voru með sín hvora franska
hljómsveitina. Þar var með einn bezti jazz-
leikari Frakka, trompetleikarinn Aimc
Barelli. Belgíski guitarleikarinn og munn-
hörpuleikarinn Toots Thielemans vakti
mikla eftirtekt. Hann er kominn á samning
hjá Benny Goodman (er sagt) og byrjar
sennilega með hljómsveitinni í haust. Og
að lokum svissneski vibrafónleikarinn Hazy
Ostei’wald.
Hátíðin fór í alla staði vel fram, og hef-
ur gert mikið til að kynna jazzinn út á við
og svo jazzleikarana sjálfa innbyrðis. Þetta
er annað árið eftir stríð, er hátíð sem þessi
fer fram og stendur til að hún verði á
hverju ári. Hvenær skyldum við eiga hljóm-
sveit þarna? — S. G.
Ellington Framh. af bls. 17.
er það, að Ellington hefur alls ekki næg
fjárráð. Hann hefur alla ævi verið eyðslu-
samur og veitt féstuðning fjölda fólks. Mér
er þó ókunnugt um, að hve miklu leyti pen-
ingaþröngin veldur því, að hann heldur á-
fram með hljómsveitina, eftir að komið er
í þetta óefni.
Þess vegna legg ég til að þeir, sem mest
hafa hagnast af tónlistinni, greiði Elling-
ton afborgun af skuld þeirri, sem þeir
standa í við hann, skjóti saman 25 þúsund
dollurum og fái honum í ársleyfi, geri hon-
um síðan kleift að snúa sér að því, sem
hugur hans helzt stendur til. Slík^ upphæð
er lítilfjörleg til móts við það innlegg, sem
koma myndi frá Ellington, ef hann fengi
tækifæri til að komast á kjöl aftur.
Ef hann heldur áfram í sama horfi og
nú er, munu bæði tekjurnar og frægðin
hrynja með hverju ári sem líður. Með
hvérju ári mun nokkuð af þeirri list, sem
verið hefur sómi þjóðarinnar, lælcka í virð-
ingu. Það langar engan til að horfa á Ell-
ington lækka í réttan og sléttan danshljóm-
sveitarstjóra. Það er talsvert í húfi að
draga sig í hlé um sinn.
24 JazdUií