Jazzblaðið - 01.12.1952, Síða 5

Um hingaðkomu
Marie Bryant
og
Mike McKenzie
Það er skammt stórra högga á m?lli
í innflutningi Jazzklúbbsins á erlendum
jazz-snillingum. Aðeins sjö vikum eftir
að hinni mikli meistari Ronnie Scott lék
hér, voru komnir tveir aörir listamenn.
Ameríska söngkonan Marie Bryant og
brezki píanóleikarinn Mike McKenzie.
Þau Marie og Mike komu fram á þrem-
ur hljómleikum í Reykjavík og auk þess
á dansleikjum á Selfossi og í Sandgerði
og í Reykjavík. Þessa listamanna var
allítarlega getið í síðasta hefti og skal
ekki vikið nánar að þeim hér, nema að
því er viðkom hljómleikum þeirra hér
á landi.
Eins og kunnugt er, þá söng Marie
Bryant á sínum tíma með hljómsveit
Duke Ellington, svo að það var fengin
vissa fyrir því, að hér var meira en
meðal mannoskja á ferðinni. Enda kom
það á daginn, þegar hún söng á fyrstu
hljómleikunum. Rödd hennar er ekki
mjög m-'kil, en hún beytir henni sérlega
vel og „fraserar“ einkar skemmtilega.
Minnir söngur hennar talsvert mikið á
hinn hása söng Louise Armstrong, enda
segist Marie hafa orðið fyrir miklum
áhrifum frá honum. Tekst henni lang
bezt upp í gamalkunnum jazzlögum eins
og „Sunny side“, „Basin street“ og einn-
ig var söngur hennar í laginu „Easy
street“ sérlega fallegur. Með hinni
skemmtilegu sviðframkomu sinni og dá-
samlegum söng vann Marie Bryant
hjörtu, ég held ég megi segja, allra ís-
lenzkra áheyrenda er á hljómleikunum
voru. Munu þeir seint \ leyma þessari Ljðsm.: Gestur
viðkunnanlegu söngkonu.
Aðalundirleikari Marie Bryant á
hljómleikunum var píanóleikarinn Mike
McKenzie, sem um nokkurra mánaða
skeið hefur komið fram með Marie á
hljómleikum víða í Englandi. — Mike
reyndist afburða góður undirleikari og
kom það jafnvel enn betur fram, þegar
hann lék undir söng sjálf sín, en eins
og Marie söng hann einnig. Söngur
hans minnir óneitanlega mikið á King
Cole, enda söng hann flest þeirra laga,
sem Cole hefur sungið undanfarið og
gert fræg. Lög eins og „Somewhere
along the way“, „Walking my baby back
home“, „Lillette" og fleiri. -— Sjaldan
fannst mér þó Mike stæla King Cole,
rödd hans var allt önnur, heldur gróf-
ari og mun meiri. Píanóleikur Mike sem
sólóista var hvergi nærri eins góður og
söngur hans. Tækni hans og kunnátta
er mjög mikil, t. d. var ásláttur hans
mjög kröftugur. Sólóar hans voru hins
vegar ekki meira en í meðallagi. Við-
kunnanlegar, en ekkert sérstakt. Hins
vegar tókst honum miklu betur, þegar
hann lék lög í „Latin-American”-stíl,
þ. e. a. s. það sem skilgreina mætti sem
samba og rhumbu-stíl. En sú tegund
af músik er alls ráðandi í Suður-Amer-
íku, og þaðan er Mike einmitt. — Á
^azzlUií 5